Een gewricht hoort stabiel en beweeglijk binnen fysiologische grenzen te zijn. De stabiliteit wordt ontleend aan de bouw van de botten en het gewrichtskraakbeen, het kapsel, de ligamenten en spieren. Afwijkingen van een of meerdere van deze elementen kunnen leiden tot instabiliteit van het gewricht, bijvoorbeeld een abnormale botgroei, scheuren van gewrichtsbanden of pezen en (sub)luxatie door een traumatisch incident. Instabiliteit leidt tot onevenredige mechanische belasting van het gewricht en tot degeneratieve veranderingen, zoals kraakbeenerosie en artrose.In de wervelkolom heeft ook de tussenwervelschijf een belangrijke invloed op de stabiliteit.
Vanuit AOMD oogpunt leidt degeneratie van de tussenwervelschijf tot instabiliteit van de wervelkolom. Het gevolg van deze instabiliteit is incongruentie tussen opeenvolgende wervels . Degeneratie van de tussenwervelschijf, instabiliteit en incongruentie kunnen leiden tot een hernia nucleus pulposus.