Lotje was altijd een opgewekt en zeer speels hondje en heeft eigenlijk nooit iets gemankeerd, maar nu begon ze af en toe te piepen tijdens het spelen of bij het optillen. Dit werd steeds erger en ze begon nu zelfs te gillen en haar rechter voorpootje omhoog te houden. Ik dacht in eerste instantie dat ze dit pootje met spelen of rennen had bezeerd en dat het met wat rust over zou gaan. Dit was dus niet het geval. Het werd steeds erger en ze begon zich nu ook stijf te houden.

Na ongeveer 2 weken ben ik met haar naar de dierenarts gegaan omdat ik het idee had dat het misschien wel door een hernia zou kunnen komen. De dierenarts beaamde dit en gaf haar een (zeer pijnlijke) cortisonen injectie in de spier. Lotje gilde het uit van de pijn. De dierenarts vertelde mij dat het vanaf nu beter zou moeten gaan en dat ik een dag later terug zou moeten komen. Ook kreeg ik cortisonen tabletjes mee.

Thuisgekomen met een zeer aangeslagen hondje zag ik geen enkele verbetering. Ze gilde het nog steeds uit. 's Nachts werd het steeds erger en heb ik de hele nacht met d‘r op schoot gezeten. Dit was het enige wat ze wilde, tegen mij aan en niet bewegen. Ook uitlaten was een ramp. Heb d‘r uiteindelijk boven het gras gehouden en zo plaste ze.

De volgende dag met d‘r naar de dierenartsenpraktijk gegaan en verteld dat er geen enkele verbetering was. Deze dierenarts zag het zeer somber in vertelde mij dat er eigenlijk niets aan te doen was en dat het alleen maar erger zou worden. Operatie e.d. zou allemaal niets uithalen. Ik moest maar zorgen dat ze volledige rust zou houden en dan zouden we wel zien.

Behoorlijk aangeslagen ging ik met Lotje naar huis. Thuisgekomen ben ik op internet gaan zoeken via Google naar teckelverlamming. Daarbij stuitte ik op de naam van Dr. Aharon. Via via kwam ik op de website terecht. Daar las ik vele positieve verhalen over de behandeling van hernia's bij honden. Ik kreeg weer een beetje hoop. Meteen gebeld en ik kon al heel snel terecht.

Met een zielig hoopje hond reed ik naar Amsterdam. Dr. Aharon zag al snel dat het vanuit de nek kwam. Ze hield haar koppie helemaal scheef en wilde niet echt lopen. Op de tafel begon ze, nadat Dr. Aharon de werveltjes ging voelen, te gillen. Dr. Aharon stelde vast dat het hier om een nekhernia ging en begon met de behandeling. Lotje werd steeds rustiger en uiteindelijk lag ze helemaal ontspannen in mijn armen.

Dr. Aharon adviseerde volledige rust voor 2 weken. Dit is natuurlijk lastig maar ik heb een box geleend en daarin heeft ze 2 weken lang dag en nacht gezeten. Alleen eruit om te plassen etc. Het ging meteen al beter en ze heeft niet meer gegild. Elke dag zag ik het beter gaan en op het laatst wilde ze erg graag uit de box, maar ik heb het 2 weken volgehouden.

Om een lang verhaal kort te maken; Het is een compleet andere hond! Het ging per dag beter. Langzamerhand begon ze weer met d‘r speeltjes te slepen. Ben nog twee keer ter controle terug geweest. Dr. Aharon constateerde dat ze ook een beetje last had van artrose in haar rechterpootje. Daarvoor heb ik speciale brokjes genaamd Canoflex gekregen.

Ik ben ontzettend opgelucht en blij dat Lotje weer pijnvrij is en weer lekker rent en speelt. Ik zorg er wel voor dat ze niet meer overal op en af springt. Ze speelt nu weer volop!