Op dierendag, 4 oktober 2009, de dag nadat we onze Tommy (8 jaar) bij het dierenpension hadden opgehaald, zien we voor het eerst dat hij zijn rechter voorpootje af en toe omhoog houdt als hij zit. Eerst denken we, dat gaat wel over, maar na een week is er geen verbetering. Het wordt zelfs slechter, want hij zit nu niet alleen af en toe met z'n pootje omhoog, maar loopt nu ook af en toe op 3 poten. Dus naar de dierenarts voor controle.

Hij krijgt een injectie voor de pijn en we krijgen het advies hem in een bench te doen zodat zijn pootje rust krijgt. 14 dagen rust geven echter geen verbetering dus terug naar de dierenarts. Er worden onder narcose foto's gemaakt en hij krijgt een andere pijnstiller. Uit de foto's wordt geconcludeerd dat hij last heeft van artrose. Dus krijgt hij voor de artrose ook sasha's blend.

Het lijkt daarna minder goed te gaan, dus een paar dagen later maar weer terug naar de dierenarts. Weer een andere pijnstiller, wederom geen resultaat. Een week later nog maar eens naar de dierenarts voor weer andere medicijnen. Na wederom contact met de dierenarts krijgen we het advies om acupunctuur te proberen.

Tommy ondergaat deze behandelingen zonder problemen. De eerste behandelingen hebben effect zodat we hoop krijgen op een goed resultaat, maar de klachten komen helaas steeds terug. Ook andere brokjes, speciaal voor artrose, en voedingssupplementen zoals glucosamine en theunisbloemolie helpen niet.

Op 12 januari is het helemaal niet goed. Hij loopt nu zelfs op 2 poten. Hij kijkt ook heel zielig en wij weten niet meer wat te doen. Het advies van de dierenarts is om Tommy (4,7kg) op dieet te zetten. Hij moet afvallen zodat hij minder last zal hebben van de artrose. We hebben nog een andere poes en we waren gewend om eten neer te zetten zodat ze de hele dag door kunnen eten. Daar moesten we dus vanaf. Ze moesten voortaan onder toezicht eten en Tommy kreeg slecht 35 gram brokjes per dag.

Begin februari vertelt de dierenarts dat pijnstilling het belangrijkste is en we krijgen dus weer wat anders, nu tabletten. Ze vertelt dat er ook nog een mogelijkheid is van manuele therapie en ze noemt dokter Aharon. Ze geeft wel aan dat het verstandiger is om dat pas te doen als de medicatie niet werkt.

Het afvallen lukt niet echt en ook de tabletten werken niet. Kortom, er is geen verbetering en wij zijn inmiddels wanhopig. De röntgenfoto’s worden opgestuurd voor een second opinion van een specialist röntgenoloog. Ook die heeft niet echt een antwoord. Op 17 februari krijgen we het advies om opnieuw foto’s te laten maken. Daar zien we tegenop. Die foto’s moeten onder narcose worden gemaakt en de vorige keer was het na de foto’s minder goed.

We besluiten dokter Aharon te bellen. We spreken af op 26 februari. Wij met Tommy in de auto anderhalf uur rijden naar Noorden. Ze constateert dat onder in de rug en in de nek een paar wervels niet helemaal goed zitten. Die worden dan ook rechtgezet.

Na de behandeling krijgen we ook nog instructies wat we thuis moeten doen. Naast medicijnen moeten we ook masseren en oefeningen met hem doen, zodat de spieren in zijn pootje worden getraind.

Op 17 maart is de volgende afspraak. Er is al wat verbetering maar het is nog niet echt goed. Volgens dokter Aharon is er duidelijk verbetering ten opzichte van de vorige keer dat we daar waren. We hebben 2 weken later een belafspraak. Het gaat steeds beter met Tommy. We spreken af om in juli weer contact op te nemen.

Eind mei heeft Tommy een uitstapje gemaakt op het platte dak van ons huis waarna het weer een tijdje slechter gaat. Sinds begin juli is hij echter weer helemaal de oude en tijdens een nacontrole in oktober wordt hij genezen verklaard.

We zijn zeer blij dat we uiteindelijk bij dokter Aharon terecht zijn gekomen zodat onze Tommy weer zonder pijn door het leven kan.