September 2005

Ons verhaal begint eigenlijk al in 2004. We hadden een Flatcoated Retriever pup en de bedoeling was dat ik die zou opleiden tot mijn eigen hulphond. Helaas werd Abbaio ziek (pancreas insufficiëntie) en bleek hij niet geschikt te zijn als hulphond. Omdat we vonden dat hij wel een maatje kon gebruiken, zijn we op zoek gegaan en na lang zoeken kwamen we op de site van Stichting AAI terecht. We wilden immers geen pup dus gingen we voor een herplaatser.

En daar was hij dan, Red (zoals hij toen heette) en ik was gelijk weg van hem. Met de kennismaking hadden we Abbaio meegenomen en gekeken of het klikte. Dat deed het! Helaas had Red wel een aantal problemen, maar in mijn ogen waren die wel op te lossen. Dus de beslissing was gevallen en zo gingen we 2 weken later weer op pad om Red te halen.

We hebben hem daarna gelijk een andere naam gegeven, want naar Red luisterde hij niet en dat werd Erythros, afgekort Rithro (rood in het Grieks). Hij komt van Corfu en heeft geen leuk leven achter de rug. Hij was daar een zwerfhond en mensen gaan daar met honden heel anders om dan hier. Stichting AAI heeft hem opgenomen in het asiel en hem verzorgd totdat hij weer genezen was en daarna naar Nederland gehaald.

Het klikte geweldig tussen Abbaio en Rithro en ze waren al snel 8 pootjes op 1 buik! Rithro speelde in het begin niet, was onbereikbaar buiten, blafte naar elke hond die hij zag, was wagenziek, had echt het idee dat hij zichzelf alleen wel kon redden en had dus totaal geen binding met mensen. Hij kon ook niet los lopen want hij kwam niet terug.

Na een tijdje bleek het goed te gaan met Rithro, hij draaide goed bij en werd zekerder van zichzelf, dus hebben we een poging gedaan om hem in te schrijven bij "De hond kan de was doen" en eens te kijken of ik met hem misschien de opleiding tot hulphond kon doen. Ik heb een bindweefselaandoening, zit in een rolstoel, en voor mij zou een hulphond ontzettend veel betekenen. Het zou meer zelfstandigheid kunnen geven en ik zou alleen kunnen functioneren. Als Rithro er niet doorheen was gekomen, hadden we met hem een andere training willen gaan doen. Maar u raad het al, hij kwam door de gedragstest heen! Ik had dat nooit verwacht!

Daarna volgden 2 lichamelijke testen en bleek er op de foto's aanzet tot HD te zijn geconstateerd. Mijn wereld stortte even in, Rithro was immers 2 en als hij niet goedgekeurd zou worden, zou ik dus ook niet in plaats daarvan behendigheid kunnen doen. HD bracht bij mij een enorm schrikbeeld teweeg (des te meer omdat ik dus uit de kom schietende gewrichten heb en weet hoe dat ongeveer moet voelen).

We trainden op dat moment nog bij Han Wouters en toen ik hem hiervan vertelde, gaf hij de link van de site van Dorit Aharon door. Een eerste afspraak was snel gemaakt en oh, wat was ik zenuwachtig! Gewapend met foto's en Rithro gingen we op naar Amsterdam en daar heeft Dorit Aharon goed naar Rithro gekeken. Op de foto's leek het erger dan het was. Het gaf klinisch geen problemen en hij had er geen last van. We hebben dan ook oefeningen mee gekregen en zijn volop met Rithro aan het bewegen gegaan om zijn spierkorset zo stevig te krijgen dat die het werk allemaal aan konden.

Zijn nek was er beroerder aan toe, maar Dorit Aharon heeft het weer goed kunnen krijgen en geloof het of niet... Op de terugweg was Rithro niet meer wagenziek en andere honden waren ook geen probleem meer. Echt wonderbaarlijk! Dat is echt het begin geweest van een nog grotere ommekeer in Rithro zijn gedrag!

Rithro werd daarna goedgekeurd voor de opleiding met dank aan Dorit Aharon, en op het moment dat ik dit schrijf zitten we vlak voor het examen. Hij leert enorm snel en is enorm enthousiast. Wanneer je hem nu ziet, zou je niet zeggen dat hij al een heel rugzakje aan ervaringen heeft gehad. Hij loopt zelfs los en zit lekker in zijn vel! Zo'n wereld van verschil met toen we hem net hadden.

Hij volgt keurig naast mijn rolstoel en we werken echt samen als een team. Hij helpt me met uitkleden, de deuren openen en dicht doen, hij helpt me met boodschappen doen zodat ik zelf eens een keer naar de winkel kan. Hij vindt het leuk om post te halen waarbij hij zelf een deur open moet doen en als hij klaar is weer dicht moet doen. Wanneer ik val, haalt hij de telefoon voor me door het hele huis heen. Mijn wereld wordt zo enorm groot ineens! Ik ben samen met Rithro onafhankelijk van mijn omgeving en functioneer gewoon zelfstandig! We zijn echt een team en ik heb er een supertrouw maatje bij waar ik altijd van op aan kan.

Samen kunnen we hindernissen nemen en zijn drempels die ik eerst tegen kwam, weggevallen. Ik kan niet zonder Rithro en Rithro kan niet zonder mij. Het is echt een verademing en ik zou zeker iedereen aanraden die een hond heeft sowieso een afspraak te maken bij Dorit Aharon.

Mijn partner moest even wennen in het begin dat ik een heel stuk onafhankelijker ben en ik mezelf kan redden samen met Rithro. Er gaat een hele last van zorg van haar schouders, wat haar ook meer vrijheid geeft. Ze hoeft zich nu geen zorgen meer te maken wanneer ze weg is of ik het wel redt en ze hoeft niet alles alleen te doen. Ik kan samen met Rithro boodschappen doen. Ze hoeft me niet meer te helpen met uitkleden, ze mag zelfs nergens meer bij helpen. Daar heb ik mijn teammaatje voor.

Doordat mijn partner enorm ontlast wordt, heeft ze meer vrijheid gekregen. In het begin was het voor haar moeilijk om alles uit handen te geven, maar daar zijn we samen in gegroeid. Dat is het voordeel van zelf je hond trainen, je maakt samen het hele proces door en groeit daardoor ook veel meer naar elkaar toe.

Wij zijn Dorit Aharon ontzettend dankbaar, want zonder haar hadden we dit nooit voor elkaar kunnen krijgen.