Januari 2007
Vrijdag. De eerste week van januari. Nicky, een vrolijke, sterke Jack Russell hondje van 6½ jaar komt bij de dierenarts vandaan. Hij bewoog namelijk anders dan anders tijdens zijn dagelijkse ochtendloopje, ging steeds zitten en uiteindelijk wilde hij niet meer verder, wat nog nooit was gebeurd, zo kende ik hem helemaal niet. Dat werd dragen naar huis en omdat ik het niet vertrouwde zijn we meteen naar de dierenarts geweest. Het is een taai hondje die niet snel laat merken dat hij pijn heeft. Een spier in de rug verrekt. Hij krijgt er iets voor en hij moet rust houden. Wel moeilijk als je een Jack Russell bent. Maar dat was nog maar het topje van de ijsberg, want die rust van een paar dagen zou al snel veranderen in een volledige benchrust van een paar maanden!!! Maar dat wisten we toen nog niet.
Zaterdagochtend. Ik krijg een belletje op mijn werk. Nicky had erg veel pijn want hij had een sprong gemaakt, wat normaal gesproken geen enkel probleem is, maar nu was het overduidelijk dat hij verging van de pijn. Hij bewoog ook veel moeizamer. Wij hebben snel een stevige comfortabele reisbench gekocht, want hij moest echt rust houden en zijn mandje was dus geen optie meer.
's Avonds op zijn laatste rondje komen we niet verder dan de drempel van de voordeur, althans, Nicky kwam niet verder. Het ging gewoon niet. Die nacht ben ik op de bank naast hem gaan slapen (zijn maanden van benchrust werden voor mij maanden van op de bank slapen), hij in de bench, want ik was zeer gealarmeerd en wilde alles in de gaten houden.
Zondagmorgen, heel vroeg. Het gaat nu wel erg slecht. Ik zie hem achteruitgaan, hij kijkt niet meer vrolijk uit zijn ogen. Ook had hij al een tijdje niet meer gepoept. Hoe slecht het er werkelijk mee ging bleek wel toen hij even uit de bench mocht. Ik wist niet wat ik zag, allebei de achterpoten waren aan het verlammen. Kwispelen ging nog wel, dat heeft hij altijd nog gedaan, maar binnen 3 dagen was mijn hondje totaal veranderd en wij hadden geen idee wat er precies aan de hand was. Hij had spierverslappers gehad voor zijn rug, maar verlammingsverschijnselen? Was dat een gevolg van de spierverslappers?
Ik heb meteen de weekendarts gebeld, want dit was toch overduidelijk een ernstig spoedgeval dacht ik. We mochten meteen komen. De arts zag Nicky en constateerde dat hij ernstige verlammingsverschijnselen had en nee, dat kwam zeker niet door de spierverslappers. Hij kon niet vertellen wat de oorzaak was want dat kon eigenlijk wel van alles zijn, orthopedisch of een tumor zelfs. Maar zijn vermoeden ging uit naar iets aan de ruggengraat, dus zijn advies was om contact op te nemen met een orthopeed. Ik kon tot maandag wachten, dat zou dus de volgende dag zijn geweest, want dan kon ik terecht bij een orthopeed bij mijn huis om de hoek of ik kon diezelfde zondag nog contact opnemen met een orthopeed in Rotterdam. Die beslissing moest ik zelf nemen. Ik heb er thuis een uurtje over nagedacht en alles besproken. Ik wilde diezelfde dag nog dat Nicky werd geholpen. Ik kon contact opnemen met Dr. Crama.
Zondagmiddag. Telefonisch contact gehad met Dr. Crama. Hij vertelde me dat ik Nicky niet mocht vervoeren met de auto. Ik kon hem wel een digitaal filmpje opsturen. Op dat filmpje moest Nicky de bench eventjes uit- en instappen. Hij ging het filmpje bekijken. Nog diezelfde middag hadden we weer contact. Nicky's diagnose: een acute hernia. Behandeling: 100% benchrust in combinatie met Moderin therapie, een medicijn dat de zwelling onderdrukt. Het was een verhelderend en heel uitgebreid gesprek waar ik echt heel erg veel aan heb gehad. Want ik wist nu wel wat Nicky had, maar niet hoe en wat en het was wel geruststellend om zoveel informatie te krijgen en ook een beetje meer hoop. Want door de verlammingsverschijnselen van Nicky gingen er meteen allerlei vreselijke scenario's door mijn hoofd. Maar Dr. Crama vertelde me dat Nicky veel rust moest houden, zeker 4-6 weken in de bench, en ik veel geduld moest hebben.
Ik kwam veel te weten over wat een hernia was, hoe je ermee om moest gaan en een hoop handige tips. Ook konden we bij vragen altijd terecht op zijn mobiele nummer, zelfs tot 12 uur 's avonds. Ook kreeg ik het advies liever geen pijnstillers te geven, alleen maar wanneer Nicky ernstige zenuwpijn aanvallen had van minimaal 15-30 minuten. Gelukkig heeft hij dat niet gehad. Want wanneer Nicky steeds pijnstillers zou krijgen, zou hij zichzelf gaan overbelasten. Ook moest ik hem gierst (te koop bij de natuurwinkel) gaan geven, 2x per week een kopje. Dat doe ik overigens nog steeds, het versterkt de banden.
Het allerbelangrijkste bij een hernia is inderdaad, heb ik geleerd, en dat druk ik iedereen op het hart: Rust!!! En heel veel geduld. En mijn persoonlijke advies: blijf realistisch maar zeker ook positief, want met een positieve instelling bereik je veel. Herstel gaat langzaam, weken, maanden en iedere vooruitgang zag ik als een overwinning. We hebben een stevige bench gekocht, heel veel simpele (goedkope) handdoeken en stapels kranten, want Nicky bleef dag en nacht in de bench, dus ook plassen en poepen deed hij daar. Dag en nacht werd hij nu verzorgd, er was altijd iemand thuis.
Maandag. Wij de volgende dag meteen weer contact opgenomen met onze dierenarts. Nicky kreeg Moderin, maar niet in tabletvorm maar via een infuus. Direct in de bloedbaan, een behandelmethode van Dr. Crama waarbij er dus geen operatie plaatsvindt, maar d.m.v. een medicijn de druk wordt verlaagd in het ruggenmerg. Dat infuus bleef erin zitten tot thuis, waar we het medicijn moesten blijven geven.
Woensdag. Inmiddels is het woensdag. Nicky krijgt medicatie, het infuus werd vervangen door tabletten Moderin, en veel rust. We gaan weer op controle bij de dierenarts. Toen kregen we het advies naar een dierenarts voor orthomanuele diergeneeskunde te gaan, een hele goede waar hij veel baat bij zou hebben. We kregen meteen een adres. Oké, Nicky had een hernia en werd behandeld, niet via een operatie. Hij moest benchrust houden en mocht niet worden vervoerd. Dat leek me een probleem, want het was wel bijna 2 uur rijden naar Dr. Aharon. Nu wist ik even niet meer wat te doen. Maar ik wilde alles wel goed overwegen, want het ging erom wat het beste voor Nicky was en nu waren er dus meerdere opties. Toen heb ik iedereen opgebeld, dat wil zeggen: Dr. Crama, Dr. Aharon en onze dierenarts Dr. Auwerda.
Het hele verhaal weer verteld, zoveel mogelijk vragen gesteld en uiteindelijk heeft iedereen met iedereen contact gehad en ik ben zeer dankbaar voor het begrip en de medewerking die ik heb gekregen. Uiteindelijk was er een duidelijk beleid: Nicky ging naar Dr. Aharon en ik kon meteen terecht. Nicky zat in zijn stevige reisbench, volledig ingepakt in kussens.
We werden ontvangen in een bijzonder fijne praktijk. Inmiddels zijn we al meerdere malen in het plaatsje Noorden geweest met Nicky en de vooruitgang is opmerkelijk te noemen. Nicky werd onderzocht, hij moest op het gras laten zien hoe hij nog kon 'lopen'. Er werd ons heel veel verteld en een tekening liet zien wat er precies met zijn rug aan de hand was. Er bleken drie wervels met een afwijkende stand. Ik heb alles opgeschreven wat Dr. Aharon vertelde over de behandeling die Nicky nu ging krijgen.
We leerden hoe we hem mochten optillen, hoe we zijn achterpoten moesten gaan trainen om weer te proberen het leven erin terug te krijgen. Ze liet ons precies zien hoe we Nicky konden masseren, goed voor de spieren en de bloedcirculatie. Nicky's rug werd behandeld, gevoeld. De wervels werden op de goede plek gezet. Ook constateerde ze dat Nicky prostaatproblemen had, wat verklaarde dat hij zo slecht plaste en poepte en dat we daarvoor contact moesten opnemen met de dierenarts.
Hij werd ontlast, want hij had al dagen niet gepoept. Of Nicky van zwemmen hield? Nou en of. Dus mocht hij heerlijk zwemmen in het bad vol lauwwarm water, daarmee kon hij zijn achterpoten ook trainen. Zwemmen is werkelijk een aanrader. De assistente bleek naast heel vriendelijk, ook heel behulpzaam te zijn en samen met haar hebben we Nicky laten 'badderen'.
Nicky kreeg ook een soort 'korset', d.w.z. een soort onderbroek met klittenband waar hij met zijn achterpoten in hing, zodat je hem kon 'dragen', want er zit een lange band aan. Ook zit er een korte band aan om oefeningen mee te doen, om de bijna levenloze achterpoten te trainen. Het is een heel prettig hulpmiddel, want nu kon Nicky weer proberen te gaan lopen. Minuscule loopjes in de tuin, want hij moest nu weer in de tuin gaan ontlasten. We begonnen met de oefeningen, de massages en ook de Moderin tabletten en vitamine B tabletten, goed voor het zenuwstelsel (ook die krijgt hij nu nog, alleen zijn de tabletten van de dierenarts vervangen door vitamine B tabletten van de drogist). Ik heb een dagrooster bijgehouden om alles op te schrijven, wanneer hij medicijnen moest, wanneer hij zijn oefeningen moest doen, wanneer hij at en wanneer hij zich ontlastte, want hij at heel slecht. Hij mocht overigens ook niet te veel eten en het is dan verstandig als je precies kunt terugzoeken wat hij heeft gegeten.
Nicky ging vooruit. Heel erg langzaam, maar verbetering was er. Hij was wel veel afgevallen, ook veel spieren. Hij moest echt meer gaan eten. Langzaam kwam hij op krachten, de prostaatproblemen verdwenen. En hij was de voorbeeldige patiënt, deed alles wat we van hem verlangden, je hoorde hem nooit piepen of tegenstribbelen. Iedere dag oefenden we met hem. We gingen weer naar Dr. Aharon op controle. Nog steeds dezelfde diagnose als de vorige keer, de verlamming zat heel erg diep. Ze kon nog niks met zekerheid zeggen over zijn toekomstige herstel maar ze zag wel dat hij een beetje vooruitgang boekte en dat was in ieder geval al iets, maar er moest een duidelijkere vooruitgang te zien zijn. Nicky mocht weer lekker in het bad zwemmen. We moesten vooral doorgaan met de therapie en nog steeds de benchrust natuurlijk. En Nicky moest meer eten. Gemotiveerd gingen we weer huiswaarts. Iedere keer gingen we ook naar onze dierenarts nadat we in het Noorden waren geweest. Nicky werd goed in de gaten gehouden. Het is fijn dat op deze manier iedereen steeds op de hoogte bleef van de vorderingen. Nicky moest extra eiwit en minder koolhydraten eten, eiwitten extra vanwege de spieropbouw. Dus kip en bijvoorbeeld een roereitje extra bij de voeding geven.
De volgende afspraak bij Dr. Aharon. We zijn nu 2 weken verder sinds het vorige consult. Nicky heeft fenomenaal veel vooruitgang geboekt. Hij eet goed en hij heeft weer beweging in zijn achterpoten ontwikkeld en door het regelmatige trainen en masseren is het bijna niet te geloven als je hem ziet lopen in de tuin in zijn onderbroek. Hij moet nog steeds erg uitkijken met zijn rug natuurlijk en de bench-rust is nog steeds van het grootste belang. We zijn weer in Noorden, op consult. De blijdschap is groot bij iedereen wanneer Nicky zelf een stukje over het gras loopt en zelfs laat zien dat hij weer zijn poot kan optillen bij het plassen. Het gaat goed bij het voelen van de rug van Nicky. Een kleine wervelcorrectie wordt nog uitgevoerd, waar ik steeds weer van onder de indruk ben. We krijgen nieuwe instructies voor thuis. Nicky mag nu ietsjes langer op een 'loopje' en we gaan nu weer meer spieroefeningen doen met zijn achterpoten.
De weken erop gaat het steeds beter en beter. Hij houdt nog steeds veel rust maar het gaat geweldig. Zijn rug ziet er ook steeds beter uit, de kromming trekt weg. Zijn spieromvang neemt toe en zijn achterpoten zien er niet meer eng dun en slap uit, maar beginnen weer hun oorspronkelijke vorm te krijgen. Ik ben erg blij met alle behandelingen die Nicky heeft gehad en waar hij zoveel baat bij heeft, nog steeds. Ik masseer hem nog steeds dagelijks om de bloedcirculatie door zijn spieren goed te laten stromen. Ook krijgt hij nog dagelijks homeopathische druppels van VSM, speciaal voor de hond, het heet: Hernia Vetsem en ook krijgt hij iedere dag een tabletje vitamine B. De bench blijft voortaan in de kamer, hij vindt het een heerlijk veilig plekje en zo (vooral 's nachts) weet ik waar hij uithangt, zodat hij niet ergens stiekem op kan springen.
Inmiddels zijn we nog voor een paar laatste behandelingen geweest bij Dr. Aharon. Hij is genezen, er hoeven geen correcties meer te worden uitgevoerd aan de ruggenwervels. En hij loopt weer als vanouds, zelfs geen waggeltje meer en hij kijkt ook heel vrolijk uit zijn oogjes. Het is echt ongelooflijk. Zijn rug blijft een zwakke plek, ook al beweegt hij weer als vanouds. We zullen extra scherp op hem moeten letten, met springen en andere activiteiten. Het kan terugkomen. Het is echt essentieel om meteen actie te ondernemen als je merkt dat je hond klachten heeft. Hernia's komen tegenwoordig vaker voor bij Jack Russells, het heeft met meerdere factoren te maken, vooral met het nieuwsgierige en zeer actieve karakter van de hond en met de toegenomen populariteit van het ras. Mijn ervaringen met de praktijk van Dr. Aharon zijn zeer positief en leerzaam geweest, het heeft wonderen gedaan voor de gezondheid en kwaliteit van leven van mijn hond.
Er is veel mogelijk, hopelijk kan ik andere mensen een steuntje in de rug bieden met Nicky's verhaal.
