Dit ben ik, Smokey. Ik wil vertellen aan jullie hoe ik aan mijn rughernia ben gekomen. Ik ben een hele drukke hond van aard. Ik speel en ren graag. Toen ik een puppy was, zag ik voor het eerst mijn baasjes. Ik was best zenuwachtig, maar na een tijdje was ik het wel gewend. Ik woonde toen nog op een flatje, wat eigenlijk voor mijn doen te klein was en dat wisten mijn baasjes ook. Dus zijn we nu naar een eengezinswoning verhuisd met een reusachtige tuin.
Toen we nog in de flat woonden, gebeurde het dat ik voor het eerst een gigantische pijn in mijn rug kreeg. Mijn baasje ging toen met mij naar buiten om kwart voor 3 ’s nachts want die dacht dat ik misschien nodig mijn behoeftes moest doen. Maar nee, ik kon niks meer. Moeite met lopen en mijn behoeftes doen ging zelfs de volgende dag moeilijk.
Ik ben met mijn baasje naar de dierenarts in Rotterdam gegaan, waar ik niet graag kom. Daar zeiden ze dat ik waarschijnlijk een hernia had. We kregen pijnstillers mee en konden over 2 weken terugkomen om fotos te maken. Daarna kwam ik thuis en had wel minder pijn door de pijnstillers, maar ik voelde het nog steeds en kon moeilijk liggen en lopen.
Mijn baasje heeft gelukkig niet die twee weken afgewacht maar hoorde via via over dokter Aharon en heeft daar een afspraak gemaakt. We konden gelukkig vrij snel terecht. Toen we daar aankwamen, werden we ontzettend vriendelijk benaderd. Zelfs ik, terwijl veel mensen denken dat ik gevaarlijk ben. Maar iedere hond heeft zijn streken toch?
Toen moest ik een stukje lopen en ze zag het al. Ze heeft mijn rug gecorrigeerd en ik was haar zo dankbaar. Ik had wel een aantal dagen spierpijn, maar daarna ging het al stukken beter. Ik ben er een half jaar vanaf geweest.
Toen we in ons nieuwe huis kwamen wonen, wist ik niet wat ik zag. Wat een groot huis. Ik mocht eigenlijk niet meer op de bank, maar stiekem deed ik dat toch. Af en toe trappen lopen mocht ik niet meer van de baasjes. Ik moest beneden blijven. Daar zijn wat scheldpartijen van mij overheen gegaan. Ik wilde graag bij mijn baasjes zijn.
Toen ben ik een keer stiekem op de bank geklommen en ik gooide mezelf verkeerd neer...En ja hoor, ik wist dat het weer fout zat in mijn rug. Toen ben ik gauw van de bank afgestapt en ik piepte best wel. Het deed zeer. Natuurlijk kwam mijn baasje snel naar me toe maar ik lag al te bibberen van de pijn. Zij heeft snel dokter Aharon gebeld en we konden weer gelijk terecht. Gelukkig maar, dat is fijn dat dat nog kan. Tegenwoordig heb je zulke lange wachtlijsten.
Ze zei dat ik behoorlijk veel pijn had en heeft mijn rug weer gecorrigeerd op dezelfde manier als eerst. Ik voelde me na een tijdje weer wat beter worden. Na 3 weken kon ik op controle. Het bleek dat mijn baasjes hun uiterste best hadden gedaan om mij rustig te laten lopen (niet los), dus dokter Aharon was trots op ons en bij deze mag ik weer een half jaartje wegblijven.
Groetjes,
Smokey en mijn baasjes
P.S. Dokter Aharon, bedankt, ik ben nu weer happy zonder pijn. Tot over een half jaartje.
