Cas, onze 4 jarige ruwharige kaninchen teckel, is op vrijdag 6-11-2009 tijdens het uitlaten door een grote hond in zijn nekvel gegrepen en door elkaar geschud. Aan de buitenkant was er geen schade te zien, maar op zondag 8-11-09 kwam Cas erg moeilijk zijn bench uit en wilde tijdens het uitlaten bijna niet lopen. Het ging erg stroef.
Thuisgekomen heeft hij gegeten en lag hij als een trillend rietje op de bank, had nergens zin in. Dat is niks voor onze actieve Cas, die altijd graag met z’n knuffel speelt en door de kamer heen rent. Het was een zielig hoopje, die veel pijn had. Als je hem aankeek, had hij een blik in zijn ogen van: "help me, alsjeblieft". Hartverscheurend...
Aan het eind van de dag dachten we dat het wel weer ging. Hij rende opeens naar zijn bench, dus wij zeiden tegen elkaar: "Cas wilde zeker weer aandacht", want er leek niets meer aan de hand. De volgende ochtend met uitlaten ging het wel, maar niet super. Maar om 12 uur s middags, vlak voordat ik ging werken en ik hem ging uitlaten, kon hij zijn pootje niet meer optillen en als hij het probeerde, zakte hij met zijn achterlichaam weg. Ik heb de dierenarts gebeld en we konden om 18.00 uur bij hem langs komen. Je bereid je op het ergste voor en dat bleek ook zo te zijn, HERNIA.
Medicijnen gekregen en volledige rust, wel met de woorden dat als het met het weekend niet beter is, dan foto’s laten maken. Toen zijn we het internet opgegaan en gaan zoeken wat er allemaal aan te doen is en ervaringen van andere teckel bezitters gelezen. Uiteindelijk kwamen we bij een orthomanuele therapeut mevr. Aharon uit het plaatsje Noorden in de gemeente Nieuwkoop. Zij heeft veel ervaringen met teckels en op haar website zijn de resultaten goed, maar het is wel een lange weg.
Woensdagochtend 11-11-09 gebeld en we konden dezelfde avond al langskomen. Eerst een gesprek met haar gehad en laten zien wat Cas nog kon. Poepen en plassen gaat gelukkig allemaal nog vanzelf, alleen het staan op de achterpoten gaat echt niet meer, die sleept hij achter zich aan. Er zijn 5 graden van een hernia, 5 is het ergst en 0 is goed. Cas zat al op de 3de graad, dus al vrij ernstig.
Ze is hem gaan onderzoeken en hij bleek 3 verschoven wervels te hebben, die heeft zij weer recht kunnen zetten. Hij zette zn voetjes weer normaal neer, dus al snel resultaat!! Daarbij kregen wij oefeningen mee die we 6x per dag moesten doen en natuurlijk nog steeds volledige bench rust, alleen eruit om zijn behoefte te doen in de tuin.
We moesten de medicijnen van de dierenarts al afbouwen, daar hadden we 2 soorten van gekregen maar die mochten volgens dr. Aharon niet bij elkaar gebruikt worden omdat dit weer een maagbloeding kan veroorzaken... Op dinsdag 24-11 moesten wij weer bij haar terug voor controle.
Na bijna 1 week zijn we volop met Cas aan het oefenen en naar ons idee krijgt hij steeds meer gevoel in zijn pootjes terug. Alleen is hij het nu wel zat om steeds in zijn bench te zitten, dus ligt hij geregeld bij mij op de bank en zou hij het liefste weer eraf springen en gaan spelen. Maar helaas gaat dat niet en mag hij het niet meer.
Op 24-11 weer terug naar mevr. Aharon. Cas gaat met sprongen vooruit. Hij is van graad 3 naar graad 1 gegaan en daar zijn we erg blij mee. We mogen ook weer even naar buiten met hem, wel langzaam opbouwen. De 1ste week 6x p/d 5 minuten, de 2de week 5x p/d 10 minuten en de 3de week 4x p/d 15 minuten. Tussendoor nog wel in de bench, maar ook wel weer erbuiten en dan vooral niet de banken op en af springen...
Met deze adviezen gaan we weer naar huis en we hoeven pas over 3 maanden terug te komen. Hier gaan we ook meteen mee aan de slag, en hoewel Cas het weer fijn vond om naar buiten te gaan, was hij toch wel angstig. Het plassen deed hij nog steeds zittend, want hij had de kracht nog niet om zijn pootje op te tillen. Dat heeft trouwens wel even geduurd voordat het terug was.
In februari terug voor de controle. Was allemaal goed, Cas mocht weer lekker wandelen, ook over het strand en zo. Maar Cas wilde helemaal niet meer ver wandelen, het was hem allemaal teveel.
Nog 1 keer wilde ik terug voor een controle en dat was in september, toen we net terug waren van vakantie. Gewoon voor mezelf om te kijken hoe het met hem ging. Mevr. Aharon was erg tevreden, ook over zijn herstel dat uiteindelijk zo snel ging. We hoeven in ieder geval niet meer terug te komen.
Nu bijna 1 jaar later is Cas helemaal gezond en we zijn mevr. Aharon erg dankbaar voor wat ze voor Cas heeft kunnen betekenen.
Mevr. Aharon, nogmaals hartelijk bedankt!
Met vriendelijke groet,
Cas uut de Slikhoek, Cees en Cobi Vink
