Goedendag dr. Aharon,

Ik wil even laten weten dat het heel goed gaat met Antje! Ze loopt zo'n 5 keer per dag ruim 10 minuten mee als ik de andere teckel (Doni) uitlaat en verder rijdt ze mee in haar wagentje. Thuis heb ik geen apart hokje meer voor haar, sinds dit weekend moet ze de hondenmanden weer delen met Doni zoals ze vóór haar hernia deed. De 2 kleine lopers die ik erbij heb gelegd op de gladde stukken vloer verhinderen dat ze uit de bocht vliegt wanneer ze naar haar plek rent om te eten. Het viel me trouwens op dat ze een paar weken geleden, toen ze pas liep, het makkelijker vond om te rennen, meestal zwaaiend met haar staart, dan te lopen.

Antje in haar plastic bak omdat ze niet kan en mag lopen. Ze heeft wel uitzicht op haar omgeving door het doorzichtbare plastic.

Alhoewel dat niet de bedoeling is, gaat ze heel makkelijk op haar achterpoten staan met de voorpoten tegen bank, stoel of benen wanneer ze opgetild wil worden. Haar pillen neemt ze heel makkelijk in met een beetje vlees uit een blikje. Plassen en poepen gaat weer vrijwel normaal. In het begin had ze veel moeite om in de juiste houding te gaan staan/zitten: ze ging steeds een stukje zitten, opstaan, een paar passen lopen en weer zitten nu doet ze het meestal in één keer.

Er zijn voldoende manden in huis maar ze kruipt het liefst in de mand bij Doni

Kortom, het is weer een gezellige vrolijke hond geworden waarbij je aan haar bewegen niet zou zeggen dat er iets aan de hand is geweest, laat staan hoe erg het was. Ik ben benieuwd hoe u haar vindt wanneer u haar weer ziet eind maart.

Met hartelijke groeten, Mevr. van den Berg

Antje is inmiddels voor controle teruggekomen en doet het nu uitstekend. Zie hieronder commentaar van mevrouw Aharon:

Antje raakte in november 2012 verlamd aan haar achterpoten. Had nauwelijks gevoel in haar achterpoten wat haar verlamming in een erge verlammingsgraad zet (graad IV, bijna graad V). Het advies van een specialist was: rust en oefeningen. MRI wilde de eigenaresse niet en zij heeft daarna gekozen voor Aharon Orthomanuele Diergeneeskunde. Zes weken na de behandeling kon Antje lopen maar was nog niet helemaal sterk. Tevens had zij ook last van haar linkerschouder. Voor haar schouderprobleem (artrose) krijgt zij een supplement: Glucosaminen van Iso-Joint Acute. Meer oefeningen en langzaam meer trainen (af en toe lopen) heeft het gewenste resultaat gebracht en Antje ruim drie maanden na haar ernstige hernia loopt, rent en is weer een vrolijke hond. Er zijn geheel geen restverschijnselen overgebleven van haar rugklachten. Zij is nu betiteld neurologisch graad 0.

Mooi verhaal en leuk voor de eigenaresse en haar hond.