Vorig jaar juni kregen wij onze Oud-Duitse Herder Scott, een lieve pup (reu) van 4 maanden. Hij is gefokt bij goede fokkers en met een goede stamboom, want een hond wil je voor een langere tijd en als je dan kan kiezen dan wil je een goeie.

De eerste maanden gingen probleemloos en Scott groeide als kool. In september liep hij wat mank met z`n linker voorpoot, dus naar de dierenarts, wat druppels gehad en na een paar dagen was er niets meer aan de hand. Scott deed goed mee met de gehoorzaamheidscursus en het werd een lieve vriend voor ons en onze vier jongens. Hij was erg speels en verzot op tennisballen, niks mis mee dachten wij toen nog.

Rond de kerst ging hij rechts erg mank lopen en begon er zelfs bij te piepen, dus weer even naar de dierenarts en zij vond dat hij wat raar liep, ook aan de achterkant. Voor de zekerheid lieten we foto's maken van zijn voor- en achterpoten (Scott was toen 11 maanden).

Nou, toen kwam de dierenarts doodleuk vertellen dat het beter was als wij hem in lieten slapen. Hij had namelijk zeer slechte voor- en achterpoten en al artrose, dus was er niets aan te doen en anders zouden wij ons er toch maar aan gaan hechten (pardon, Scott was als een kind van ons?!). Wel, we moesten dit even verwerken en onze kinders waren erg van slag. Hoe kan dat nou, hij loopt en rent toch nog heel hard?? Maar wat nu??

Het stond al wel vast dat we Scott niet zouden laten inslapen, daar was hij veel te speels, vrolijk en lief voor. Dus gingen we op zoek naar een orthopedisch dierenchirurg voor een second opinion. Deze gaf ons het advies om niet te opereren, want Scott had geen goede poot om op te staan en zoveel operaties zouden niet in zijn voordeel zijn en dan nog eens het kostenplaatje.

Via internet kwamen we bij Orthomanueel dierenarts mevrouw Aharon terecht en las ik het verhaal van andere mensen met soortgelijke problemen. Wat waren we opgelucht na een eerste afspraak bij mevrouw Aharon. Zij heeft Scott behandeld en voelde wel dat z`n linker voorpoot gevoelig was en dat hij nog erg veel groeipijnen had, maar aan de achterkant voelde ze vooral veel spieren waar hij veel steun aan heeft.

Ze adviseerde ons om andere voeding te gebruiken, speciaal voor gewrichtsproblemen, en gaf wat spiergerichte oefeningen en vertelde ons dat Scott best nog wel even meekon. Opereren zou inderdaad geen reële optie zijn bij een hond met zoveel gewrichtsproblemen.

We moesten opletten dat hij niet meer met de tennisballen mocht spelen, maar vooral veel recht vooruit lopen, 20-30 minuten en dat een paar keer per dag. Scott had van de dierenarts Rimadyl gekregen (2 tabletten per dag), maar omdat hij niet meer mank liep, werd dat al snel 1 tablet per dag.

We gingen over op ander voer en echt na een aantal weken merkten we goed verschil met lopen en ook zijn vacht ging er beter uitzien. We kregen van mevrouw Aharon dus zeer goed advies en we zijn nu al een half jaar verder en Scott doet het nog steeds geweldig. Hij rent, speelt en zwemt en het lijkt alsof hij nergens last van heeft, maar we weten dat als hij ouder wordt, het minder zal zijn. Maar het is toch prachtig dat deze lieverd nog bij ons is zonder pijn en zonder dure operaties.

We gaan om de paar maanden nog op Orthomanuele controle bij mevrouw Aharon, maar omdat hij er zo goed bij loopt hoeft ze hem nog niet echt te behandelen en we hopen dat dit voorlopig zo blijft. Een echt goede tip van ons is: ga eerst even bij mevrouw Aharon langs voordat je besluit om je jonge/oude hond te laten opereren of inslapen.

September 2007: e-mail bericht: Alles gaat goed met Scott.