Sepp is een zwarte Labrador van een gerenommeerde kennel. Hij is mijn 1e hond en dat was mede een reden om voor dit ras te kiezen. Sepp was een speelse snel lerende pup en puber, waar ik mijn handen vol aan had. Een paar maanden nadat Sepp bij ons kwam wonen hebben we hem geleerd om in de fietskar achter de fiets mee te gaan. Dit bleek hij echter helemaal niet leuk te vinden. Dus zat ik op de fiets liedjes voor hem te zingen en tegen hem te praten. Nog steeds zat hij te jammeren en te blaffen in die fietskar. Thuis, als de kar stilstond en ik erbij was, ging hij kwispelend de kar in, maar zodra we ons in beweging zetten begon het gejammer. Ook aanpassingen met zachte dekentjes, enz hielpen niet. Dus dat fietsen met Sepp kwam op een laag pitje te staan. Tot na 1.5 jaar bleek dat Sepp doof is! Al dat zingen van mij had hij dus nooit gehoord….
Met deze wetenschap startte we opnieuw met de fietskar achter mijn fiets, maar nu zo, dat Sepp mij kon zien. Dit leek goed te gaan tot we op Ameland vorig jaar ( Sepp was inmiddels 3 jaar) dagelijks tochtjes maakten. Sepp ging steeds sneller jammeren, huilen en blaffen in de kar. Tot hij al begon als we het pad bij het vakantiehuis afreden. Het ging door merg en been. De rest van de vakantie hebben we daarom alleen nog maar gewandeld. Ik was erg ongerust over het gedrag van Sepp en deelde mijn zorgen met vrienden. Zo kreeg ik de tip om naar mevr. Aharon te gaan.
Het was wel duidelijk dat Sepp oncomfortabel was in de kar. Maar waarom? Ook kon hij kort na de vakantie ’s ochtends opeens niet meer op zijn achterpoten staan. Kon dus ook niet plassen. Spoedconsult bij de dierenarts. De dierenarts wist niet zo goed wat ze met Sepp aan moest. Hij is gekatheteriseerd en kreeg pijnstillers. Zij vond een bezoek aan mevr. Aharon een goed plan. Het enige minpuntje echter van een afspraak bij mevr. Aharon is, dat je lang moet wachten voor er plek is. We stonden dan ook, op mijn uitdrukkelijke verzoek, op een spoedlijst voor als er een plekje eerder vrij kwam. Dit gebeurde gelukkig.
Mevr. Aharon stelde vast dat er een probleem in de onderrug van Sepp zat in de weke delen (zie je dus niet op een röntgenfoto). Sepp werd direct behandeld, kreeg pijnstilling mee en ik kreeg uitgebreid advies. Fijn dat die adviezen ook per mail naar je worden gestuurd. Je bent immers zo begaan met je hond, dat de helft aan je voorbij gaat….
Inmiddels zijn we ruim een jaar en diverse behandelingen verder. De laatste 2 controles hoefde Sepp niet behandeld te worden en konden we de behandeling afsluiten. En dat terwijl we opnieuw naar Ameland geweest zijn! We hebben kortere ritjes met de fietskar gemaakt en deze ritjes afgewisseld met wandelen langs het strand. Sepp en wij hebben genoten van de vakantie. Met vriendelijke groet, Edith Muller en Sepp
