Ik ben Bram, een knappe Spaanse kerel. Van mijn verleden is niet meer bekend dan dat ik een half jaar bij een Spaans strand gewoond heb. Aan het einde van het seizoen ben ik gevangen en naar een, niet zo leuk, asiel gebracht. Door mensen van een stichting ben ik daar weggehaald en naar een betere omgeving gebracht. Ik heb daar allerlei onderzoeken gehad en ook mijn ballen, waar ik zo trots op was, zijn verwijderd. Toen werd ik een asielzoeker en kwam in Nederland terecht. Helaas ging ik daar van de ene naar de andere familie. Op een dag kwam mijn vrouwtje, samen met Doortje, haar Westy hondje, bij mij kijken en ze vond mij een knappe lieverd. Er moest nog wat geregeld worden en een paar dagen later kwamen ze weer en namen me mee!!!!

Zo begon onze relatie. Ik was inmiddels veel te dik geworden. Waarschijnlijk goed bedoeld maar ik was gewend alles te eten wat ik te pakken kon krijgen. Dus ik moest op dieet. Veel wandelen en (veel) minder eten. Ik ben dol op zwemmen en ik ging dan ook elke dag wel ergens het water in. De vrouw moest vaak om me lachen want ik kan ook dingen van de bodem oprapen! Ook leerde ik naast de fiets te lopen, goed voor de lijn!!!

Echter na 3 maanden veranderde ik. Ik dacht dat alles, vrouw, Doortje, huis, tuin en de rest door mij beschermd moest worden. Toen we ook nog gingen verhuizen kwam daar een hele flat, inclusief lift bij. De vrouw was daar niet blij mee. We gingen in onze nieuwe woonplaats weer grote wandelingen maken, en als het mogelijk was, ook een zwempartij. Op een dag was ik aan het zwemmen in een meer en kwam achter een lijn terecht, die bestemd is om de mensen te waarschuwen niet te ver te gaan. Met heel veel moeite kon ik terug. Echter, ik had me geblesseerd. De volgende ochtend naar de dierenarts. Conclusie: hernia, 3 weken rust en pillen. De vrouw ging echter navraag doen, en kwam zo bij dr Aharon terecht. Wij daar heen. Wat een ervaring!!!!! Die dokter gaat met haar handen over mijn rug, au, au, au. Ze zet een aantal wervels in de goede stand en schrijft 3 weken absolute rust voor. En wat doet mijn vrouw???? Ze betaalde voor deze marteling!!! Soms snap ik haar echt niet hoor. Wel de rust gehouden en de dokter was na 3 weken tevreden gelukkig. Ik mocht mijn leventje weer voortzetten. Dat deed ik dus ook. Ik genoot van de gevonden voorwerpen, zoals zakjes brood, plastic bakjes van het barbecuevlees, een heel rozijnenbrood (was duur voor de vrouw want dat zijn druiven!) en allerlei andere zaken die ik verorberde, maar meestal niet zo goed voor me waren… Een poosje geleden werden de lijnen in het meer aan land gehaald. Het zwemseizoen is voorbij voor de mensen, maar niet voor Bram. Ik snuffelde aan de lijn, die op de kant lag. En toen…, toen vond ik een losse bal, zonder touw. Nou, ik geef dat ding een zetje en zowaar, hij gaat het water in. Ik er achteraan, dat snap je. Hartstikke leuk. Maar dat ding ging alle kanten uit. Mijn vrouw liep inmiddels redelijk nerveus langs de kant. De bal bracht me overal. Op een gegeven moment was ik midden op het meer. Al met al heeft dat zeker een half uur geduurd. Vrouw maar roepen dat er favoriete personen aan kwamen, dat ze bijzonder lekkers bij zich had, maar daar trapte ik niet in natuurlijk. Juist op het moment dat ze zelf in het koude water wilde gaan om me op te halen, ze kan goed zwemmen, werd ik zo moe dat ik de bal de bal heb gelaten en ben ik naar de kant gezwommen. Vrouwtje bijna in tranen Ik kreeg meteen wat lekkers, werd aan alle kanten geprezen!! Heel langzaam zijn we naar ons blik gelopen, allebei moe van het zwemmen en de spanning. Thuis heeft ze me lekker afgedroogd en ik heb de rest van de middag geslapen.

Deze week liepen we weer over dat strand. Ik had al heel wat keertjes de tennisbal uit het water gehaald, en toen ineens…… Daar lag de bal op het strand, mijn bijzondere bal. Vrouwtje schrok natuurlijk, maar ik was dichterbij. En wat deed ik? Ik rook eraan en liep door. Uit liefde voor mijn vrouw ( denkt ze) BRAM