Het is alweer ruim twee jaar geleden dat mijn man en ik de overstap waagden van Nederland naar Florida. We gingen dit avontuur niet zonder steun aan. Bij ons was onze allerbeste vriend en maatje Bengel. Het was voor Bengel eenvoudig om te wennen aan zijn Amerikaanse naam Rascal, vooral als die naam genoemd werd in combinatie met iets eetbaars. Bengel is de ietsiepietsie verwende 10-jarige engelse cocker spaniel. Hij heeft in z’n leven heel wat bereikt. Amper negen maanden was hij toen hij ons adopteerde en met één sprong in onze auto en in onze harten belandde.

Hoewel ik opgegroeid ben in een gezin met een hond, Sally een mengelmoesje van wie weet welke rassen, wisten wij weinig over het leven met een hond. Maar dat was geen enkel probleem. We gingen lessen volgen bij de lokale hondenschool en Bengel zorgde ervoor dat we plichtsgetrouw ons huiswerk deden. Voor we het wisten waren we veranderd van een stelletje in een gezin. Ik moet toegeven dat het Bengel heel wat geduld gekost heeft, maar hij kreeg het voor elkaar om ons te trainen tot redelijke honden(h)ouders. OK, het gedeelte over het onbeperkt geven van eten en aandacht is altijd ons zwakke punt gebleven, maar Bengel kon er mee leven.

Bengel was intelligent, maar ook ‘street smart’. Hij was een knappe jongen met ambitie. Hij had een succesvolle carrière in behendigheid en bracht een indrukwekkende hoeveelheid trofeeën mee naar huis. Zijn sportieve carrière kwam tot een abrupt einde toen hij een hernia kreeg. Bengel zette zijn training voort, maar voornamelijk om jonge honden te laten profiteren van zijn ervaring en kennis. Het was tevens een manier om de band tussen hem en mijn man nog meer te verstevigen. Elke week stonden ze met z’n tweetjes op een modderig veld bij De Batouwe in Kapel-Avezaath. Oefenen en oefenen. De A-schutting, paaltjes, de kattenloop. In regen en zonneschijn. Nou ja, om eerlijk te zijn was het in Nederland meer regen dan zonneschijn, maar dat deerde mijn onoverwinnelijke tweetal niet.

In de tijd dat mijn man een ‘two-seater’ reed voor zijn werk, was Bengel zijn trotste co-piloot. In korte tijd bouwden ze een reputatie op als het knapste stel van het dorp. Stel je eens voor wat een geluk dat voor mij was!! Zijn knappe uiterlijk in combinatie met mijn man’s fotografische talent vormden de basis voor Bengel’s carrière als fotomodel. Hij was het onderwerp van een paar cover stories, figureerde in een paar centerfolds…. Kortom: Bengel was een enorme hit in het honden circuit.

Toen een tweede hernia Bengel er bijna onder kreeg, was het Orthomanueel dierenarts Dorit Aharon, een pionier op het gebied van Orthomanuele therapie voor honden in Nederland, die ons als een godswonder te hulp kwam. Zonder haar en de fantastische mensen die destijds bij dierenkliniek ‘De Kwaker’ in Deil werkzaam waren, hadden we het niet gered. Het leverde Bengel de welverdiende bijnaam ‘the wonder dog’ op

Als belangrijkste persoonlijkheid van ons gezin was het Bengel die ons sociale leven in Florida op weg hielp. We werden lid van Bark Central Dog Park, Bengel’s eigen country club. Daar ontmoetten wij mensen die bereid waren om een stelletje buitenlanders in hun midden op te nemen. Bij deze mensen, waarvan we er een aantal inmiddels vrienden kunnen noemen, vonden we aansluiting door middel van dit fantastische wezen dat we Bengel noemen.

Uiteraard was het één van onze prioriteiten om een goede dierenarts te vinden. Of eigenlijk, een fantastische dierenarts. Eén van Bark Central’s menselijke leden, Kendra, vertelde ons over de Blue Run dierenartsenpraktijk, geleid door Dr. Kristi Jackson, in Dunnellon. Niet zomaar een dierenartsenpraktijk, maar een team mensen dat zich had toegelegd op het geven van holistische zorg voor het welzijn van huisdieren. U snapt het al; precies wat we zochten voor onze geliefde Bengel. Toen Dr. Kristi Jackson bij ons eerste bezoek aan haar dierenartsenkliniek op de vloer bij Bengel zat en al haar aandacht op hem richtte, wisten we dat we de juiste dierenarts gevonden hadden. In de loop van de afgelopen twee jaar gaven Dr. Jackson en haar team de best mogelijke zorg. We hadden niet verwacht de toewijding te vinden van onze dierenarts bij ‘De Kwaker’, maar bij Kristi vonden we precies dat. Een kleinschalige praktijk waarbij de dieren voorop staan. Laat je niet misleiden door dat ‘kleinschalige’. Dr. Jackson is perfect op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op het gebied van diergeneeskunde en dat geldt evengoed voor haar team.

Helaas heeft dit verhaal geen ‘happy end’. Op 10 mei 2018 had onze allerbeste vriend ons alle liefde en toewijding gegeven die hij in zich had. In overleg met Kristi werd besloten dat het enige humane was om Bengel de eeuwige vrede te geven die hij zo nodig en verdiend had. Dr. Kristi Jackson was die dag niet alleen onze dierenarts. Ze was de honden liefhebbende, medelijdende en empathische vrouw die we in de afgelopen jaren hadden leren kennen. Zij, haar team en wij bidden een laatste gebed voor de ziel van ons maatje. En toen het moment daar was, waren zij er voor ons om met hun liefde, compassie en zorg dit ondraaglijke moment enigszins dragelijk te maken. Ons mooie, liefdevolle, fantastische vriendje is er niet meer. Een realiteit waar we nog steeds moeite mee hebben. We zullen nooit meer de absolute, grenzeloze liefde voelen die Bengel ons gaf. We missen hem. Drie simpele woorden, maar een harde waarheid waar we met veel moeite aan kunnen wennen. Bengel vormde letterlijk het begin en het einde van onze dagen. Niet omdat hij dat zo nodig wilde, maar omdat hij de spil was waar ons leven om draaide. Het licht in ons leven.

Dr. Jackson, of zoals we haar in gedachten altijd noemen, Kristi en haar team van toegewijde, vakbekwame en empathische collega’s maakten een ondraaglijk moment bijna dragelijk. Voor altijd zullen we aan hen denken als de mensen de ons bijstonden en ons hielpen op dat verschrikkelijke moment. Je kunt iemand niet bedanken voor het laten inslapen van je allerbeste vriendje. Maar je kunt haar en haar team wel eeuwig dankbaar zijn voor de – bij gebrek aan een beter woord – menselijkheid en waardigheid waarmee zij jouw vriend behandelden. Met de allerhoogste achting, Rascal’s / Bengels parents, Elmar and Marian Keijzer