Goedemiddag mevrouw Aharon, hieronder een verslag van onze ervaringen met de hernia van Joep, onze stoere dwergteckel! Het begon allemaal ergens begin november....Joep was na de ochtendronde een beetje timide en bibberig. Nou deed hij dat wel vaker en daarom vonden wij het ook niet verontrustend. Joep is een enthousiaste man, die van heinde en verre een gewillig vrouwtje ruikt, en wanneer dat zo is, loopt hij binnen onrustig te struinen al bibberend en trillend. Welnu, wij waren in de stellige overtuiging dat hij weer 'ergens lucht van gekregen' had. Anders dan anders hield zijn gedrag enkele dagen aan, waarbij hij ook wat begon te piepen (heel hoog) en te 'smakken'. Wij vertrouwden het niet meer en gingen met hem naar de dierenarts. Deze constateerde rugpijn en gaf pijnstillers/ontstekingsremmers: twee weken gebruiken en daarna stoppen....halverwege de tweede week leek het er niet op dat hij zonder pijnstilling beter zou zijn. Wederom overleg met de dierenarts en hij adviseerde mevrouw Aharon.

Gelukkig konden wij vlot terecht (einde tweede week pijnstilling), want Joep zakte wat door zijn rechterachterpootje en sleepte er af en toe wat mee. Mevrouw Aharon nam uitgebreid de tijd voor de intake en bekeek ondertussen Joep's gedrag, wat zij omschreef als 'dronkemansloop'. Zij constateerde enkele verdraaide wervels en een scheef bekken. Deze werden direct gecorrigeerd en zijn reflex was nadien weer in orde. Wij mochten stoppen met de pijnstilling en moesten boxrust voor twee weken aanhouden. Ze gaf duidelijke adviezen die wij ook strikt opvolgden. Echter na twee dagen begon Joep weer te trillen, te smakken (waarvan wij inmiddels wisten dat hij dan pijn had) en te slepen met zijn rechterachterpoot. Wij zijn onmiddellijk weer begonnen met pijnstilling en hebben het nog een dag aangezien. In zeer korte tijd viel ook de andere achterpoot uit en sleepte hij zijn achterlijf als verlamd achter zich aan.

Direct hebben wij mevrouw Aharon weer gebeld en gelukkig konden wij diezelfde ochtend nog bij haar terecht. En toen bleek het ernstig....en was doorpakken en snel handelen vereist. Gedacht werd aan een bloeding, echter om die te diagnosticeren was een MRI vereist. Deze kon, na diverse telefoontjes van de assistente van mevrouw Aharon, in Dordrecht gemaakt worden. Alle gegevens werden doorgegeven en wij brachten Joep naar Dordrecht, alwaar hij werd opgenomen op de IC. Alweer een geluk bij een ongeluk, er was een uitvaller en Joep kon direct de MRI in. Diezelfde middag nog hadden wij de uitslag, een forse hernia met flinke compressie van het ruggenmerg! Een operatie was vereist en daartoe besloten wij uiteraard. Deze operatie vond de dag erna plaats en einde middag werden wij door de chirurg gebeld. De operatie was goed verlopen, echter het was een flinke ingreep voor Joep, die gedurende de eerste uren nog slapend werd gehouden.

Vervolgens werden wij keurig op de hoogte gehouden van de voortgang/herstel van Joep. Ze belden toen hij wakker was geworden, dat hij zelfstandig kon plassen, dat hij at en dronk....en we kregen te horen dat hij de volgende dag tegen de avond opgehaald kon worden.

Ook nu, bij het ophalen van Joep, werden wij uitgebreid van informatie voorzien en tot onze grote verbazing, hadden de artsen in Dordrecht er het volste vertrouwen in dat Joep weer zou gaan lopen! Nou dat vertrouwen hadden wij nog niet, Joep had nog geen steunfunctie, dus uitlaten was een ramp. We hadden het internet afgezocht toen Joep opgenomen was om andere verhalen te lezen en kwamen telkens 'rolstoeltjes' tegen. En hoe gek het ook klinkt, wij hadden ons er onbewust al mee verzoend dat een rolstoeltje oké was, mits hij maar weer een blije hond zou worden/zijn. Ook kwamen wij terloops een tiltuig tegen en hebben er één besteld, dat bleek een enorme uitkomst en dat kunnen wij iedereen aanraden. Joep kon met behulp hiervan met zijn voorpootjes lopen, terwijl wij zijn achterpootjes van de grond konden houden....hij bleef keurig recht en kon zijn behoeften doen, waardoor het uitlaten voor hem weer wat vertrouwder werd.

Na enkele dagen kwam de steunfunctie iets terug. Wij hebben flink geoefend met hem, masseren, passief bewegen, sta- en zitoefeningen....en jawel, na twee weken kon hij weer lopen. Uiteraard nog wat instabiel en coördinatief zoekend, soms weer iets slepend of wegzakkend, maar hij liep! Dat moment vergeten wij nooit meer, het leek wel alsof wij water zagen branden. Het contrast van een hulpeloze, ontredderde hond die zijn achterlijf achter zich aansleepte, naar een enthousiaste hond die weer zelfstandig kon lopen....wat kun je daar blij van worden!

Inmiddels zijn wij weer een maand verder en loopt Joep zijn ochtendrondje (ca. 30 minuten), en daarna nog twee keer per dag ca. 15-20 minuten zonder problemen. Extra oefeningen doen wij niet meer, wel behandelen we zijn litteken nog met Bindweefselmassage, omdat het nog iets verkleefd zit, maar ook dat wordt iedere keer een stukje losser.

Zodra het weer het toelaat gaan we met hem zwemmen, zodat hij wat meer kracht kan ontwikkelen en de buigfunctie van de achterpootjes nog meer gestimuleerd wordt. Tot op dit moment zijn wij echt super tevreden met de revalidatie en ontwikkelingen van Joep. Wij zijn mevrouw Aharon en haar medewerkers enorm dankbaar voor hun deskundigheid en daadkrachtig optreden dat zij heel liefdevol voor dier en mens invulling geven, het gaf ons heel veel vertrouwen. Ook de verzorging en expertise in Dordrecht was perfect, wij hebben Joep met een zeer gerust hart bij hen aan hun professie toevertrouwd.

Joep vandaag de dag (23 december 2018) één jaar later.

Joep is weer helemaal onze oude Joep. Afgelopen oktober waren wij een week op vakantie op de Sallandse Heuvelrug en daar heeft Joep als vanouds gewandeld, gerend en reëen bewonderd. Nog steeds hanteren wij het voedingsadvies van mevrouw Aharon: goede brokjes ter ondersteuning van zijn gewrichten, visolie drie keer per week, vitamine B12 wanneer zijn energie iets afneemt gedurende enkele weken en gepaste wandelafstand/oefeningen. In november hadden wij een controle op zijn fysieke gestel bij mevrouw Aharon. Joep is met vlag en wimpel geslaagd en daarmee ontslagen. Wij hebben Joep niet verzekerd voor de ziektekosten van Joep, dat is een bewuste keuze en natuurlijk zijn wij echt superblij dat wij in de financiële mogelijkheid waren om Joep de kans van herstel middels een operatie te bieden. Wel adviseren wij nu des te meer dat wanneer je 'onverwachte ziektekosten' voor je huisdier niet kunt dragen, je er absoluut zeer verstandig aan doet een goede ziektekostenverzekering af te sluiten voor je lieve dier. De kosten die gemoeid kunnen gaan met een aandoening zijn fors, maar wegen absoluut niet op tegen het plezier, het geluk en de warmte die je daar dagelijks voor terugkrijgt. Wij hopen nog jaren van onze Joep te genieten en wensen het alle hondenliefhebbers van harte toe de liefde van hun hond zo lang mogelijk in goede gezondheid te mogen ontvangen. Mevrouw Aharon en haar team zijn wij enorm dankbaar voor hun inzet, deskundigheid en liefde voor de hond. Lieve groet, Brigitte Verheij