Wat een jaar. Op 26 mei krijgt Gozer een bloedprop in zijn rug, dit gebeurde tijdens de training op het veld. Wat een paniek en verdriet, niet te bevatten. Gelijk naar de dierenarts gegaan. Zonder foto’s gemaakt te hebben zegt hij dat Gozer een dwarslaesie heeft en als hij na 24 uur nog geen gevoel had moesten wij hem in laten slapen. Ja écht niet. Wij hebben gelijk een afspraak gemaakt in Lienden en hem helemaal laten onderzoeken en CT laten maken. Daar kwam uit dat hij een bloedprop in zijn rug had. Daar vandaan door naar Drs. Aharon.
Gozer had het echt super zwaar maar wát een doorzetter. Hij kon niets meer, liet zijn plas en ontlasting lopen, kon niet zelfstandig opstaan. Na een paar weken was hij weer zindelijk, wat waren we blij. We hebben wat afgehuild, bij elke vooruitgegaan. Om de zoveel weken terug naar Drs. Aharon waar we elke keer nieuwe opdrachten kregen om te doen, zoals zwemmen. Heel goed voor de spieren. Oké, hebben gelijk zwembad op maat gekocht en zijn aan de slag gegaan. Wat ging het goed, de eerste keer vond hij het echt niet fijn maar daarna wilde hij super graag. Als hij één van ons zag, met zijn harnas om de zwemmen, stond hij al zo van "opschieten", hahaha. We hebben ook een hondenrolstoel op maat laten maken, na een week was hij ook hieraan gewend.
We zijn nu zover dat hij thuis loopt op zijn manier want één kant is nog voor een deel verlamd. Buiten gaat hij mee in de rolstoel en loopt zelf mee. Wat hij wel erg mist, is om met zijn baas en maatje Martijn te gaan werken. Het is voor Gozer een hele verandering van werkhond, politiehond naar een gewone huishond. Mensen zeggen weleens "wat moet dat zwaar zijn voor jullie om voor hem te zorgen". Dan zeg ik "nee hoor, na een week weet je niet beter". We houden super veel van hem dus dan is niets te veel. Weet je voor wie het zwaar is? Voor ons "mannetje" Gozer die niet meer kan doen wat hij zo super graag doet, werken voor zijn maatje Martijn.
