Februari 2005

Wij vinden Mustie niet merkbaar achteruit gaan. Haar achterpootjes gebruikt ze nu bijna helemaal niet meer. Ze weet alles goed aan ons duidelijk te maken en zelfs als ze een meter verplaatst wil worden, heeft ze er geen enkele moeite mee om mij daarvoor in te schakelen. Ik heb een invalide kar voor haar gemaakt (zie bijgaande foto).

Het is een prototype en te lang uitgevallen. Dat kwam omdat Mustie niet meewerkte met het nemen van de maten. Die lengte heeft wel een voordeel, want de kar is in balans en drukt amper op haar voorpoten. Toch is Mustie niet blij met haar invalide kar. Ze vindt het prettiger om door mij met een handdoek om haar buik te lopen. Ze is dan veel wendbaarder.

Van haar M.P.V. heeft ze veel plezier. Nog steeds wil ze naar de vijver en in het water lopen. Ondanks lage temperaturen wil Mustie nog steeds in de tuin liggen. Ik vind het dan té koud voor haar (vooral de grond), maar leg haar dan in haar M.P.V. (ligt dan tegen de wind beschut en niet op de koude grond).

Over haar eetlust en spijsvertering verbazen wij ons nog steeds. Beide zijn erg goed! Zonder veel beweging heeft ze toch twee tot drie keer per dag ontlasting!

Groetjes,

Familie van Wezel

14 november 2005: Mustie van Wezel, 1991 - 2005 Helaas hebben wij Mustie moeten laten inslapen. Zij zal altijd in onze herinnering blijven als een trouwe, gezellige wandel- en speelkameraad, die nooit moe te krijgen was. Wij troosten ons met de gedachte dat zij een geweldig fijn leven heeft gehad en heerlijk van haar oude dag heeft kunnen genieten.

Naschrift: De familie van Wezel heeft Mustie's Plas Voertuig geschonken aan de praktijk voor Orthomanuele Diergeneeskunde opdat honden met gelijksoortige problemen in aanmerking kunnen komen voor het gebruik van de MPV.