We moesten in 1 jaar tijd twee honden laten inslapen. Naast het verdriet en het gemis daarvan, was het van vier naar twee honden wel erg rustig in huis. We hebben geen kinderen en honden hebben we altijd om ons heen gehad.

Een aantal maanden later zagen wij een dierenprogramma op televisie waarin aandacht werd besteed aan de zwerf,- gedumpte,- verwaarloosde,- en afgedankte windhonden in Spanje. Vaak mishandeld of afschuwelijk verminkt achter gelaten. Shelters in Spanje die zich daarvoor inzetten (vrijwillig), vangen zo veel mogelijk als in hun vermogen ligt van deze honden op zodat ze later, na goede verzorging en medische behandeling, ter adoptie aangeboden worden.

Dit alles maakte op ons een diepe indruk en liet ons niet meer los. Ongeveer een week later kwam het bij ons weer ter sprake en zijn we op het internet gaan zoeken naar Galgo’s en Greyhounds en dan kom je nogal wat tegen. Uiteindelijk kwamen we bij de GRH (Greyhound Rescue Holland) site in Nederland terecht (een van de vele sites) waar dit soort honden ter adoptie aangeboden worden.

Na goed nadenken en verschillende gesprekken hierover, besloten wij ons aan te melden bij de stichting GRH als geïnteresseerden voor de “Galgo Espanol“. Ook hadden wij bij het grote aanbod al een (voorlopige) keus gemaakt. Een reu, Vida genaamd, met een rot verleden zoals omschreven stond. Mishandeld als pup en daarna nog meer ellende meegemaakt. Een hond waar veel tijd en energie in gestopt moest worden, maar dat wilden wij graag. We vonden het een uitdaging.

Eerst werden we bezocht door mensen van de GRH om te kijken of wij en onze teef en thuissituatie geschikt was voor een hond van hun adoptielijst. Dit alles was positief en ook het bezoek aan Vida op zijn pleegadres in Nederland werd positief bevonden. Zodoende waren wij in het bezit van een “Galgo Espanol” genaamd: Vida.

Alles wat betreft begeleiding van zijn getraumatiseerde verleden verliep goed. Met veel tijd, geduld en liefde hebben we nu een hond die weer vertrouwen heeft in mensen en het leven. Maar...al snel bleek dat er lichamelijk iets mis was met Vida. Bij wild spel en bepaalde bewegingen schreeuwde hij het uit van de pijn.

We hebben direct onze vaste dierenarts bezocht voor een algehele check-up en Vida’s rug was het probleem. Met de medicatie en de volgende stap die wij namen, een bezoek aan orthomanueel dierenarts Dorit Aharon, werd Vida’s rug behandeld. Dorit Aharon heeft de rug en nek goed bekeken en waar nodig rechtgezet. Vida heeft nog een nabehandeling gehad en staat nu op een "jaar APK" zoals Dorit Aharon dat zo mooi omschrijft.

Wij kunnen iedereen die met dit soort problemen te maken krijgt alleen maar adviseren: loop er niet mee door, maar laat ernaar kijken om verdere ellende te beperken of te voorkomen. Wij hebben in het verleden te lang lopen dokteren met een van onze overleden honden en het enige wat Dorit Aharon hier nog kon doen was de pijn wat helpen te verminderen en goede raad meegeven.

Na drie maanden hebben we een tweede Galgo geadopteerd, ook bij de GRH. Een reu, Lucas. En ook bij hem nek- en rugproblemen. Direct een check-up bij de dierenarts en door naar Dorit Aharon. Bij Lucas was de rug er erger aan toe en hij is nog onder behandeling. Wel met de juiste begeleiding heeft hij een geweldig leven.

Wij willen met onze verhalen absoluut niet de mensen afschrikken om een hond te adopteren, want het is het mooiste wat je zo’n dier kunt geven. Ze zijn ontzettend dankbaar en tevreden. Maar sta er wel bij stil dat er eventuele verborgen gebreken door mishandeling c.q. verwaarlozing kunnen zijn waar een prijskaartje en de nodige aandacht en zorg aan vast hangen, die je het dier niet kunt onthouden. In de meeste gevallen spelen dit soort problemen niet, maar de kans is aanwezig.

Wij zijn heel gelukkig met de aanschaf van onze Galgo’s. De roedel bestaat nu weer uit vier honden en het is genieten, elke dag!!

Matty en Mathieu, Twinkle, Bob, Vida en Lucas