Onze Luun is een chocoladebruine teckel van 3 jaar oud, een echte wildebras die graag achter balletjes aan rent en lange stukken over het strand racet. Op 1 maart 2015 was zij ineens ontzettend rustig in huis. Ze kwam niet meer naar de deur gelopen en bleef heel timide op haar kussen liggen. Ze wilde nog wel uit, maar liep hierbij niet zo vlot door als normaal en leek een beetje stijfjes aan de achterhand.

In eerste instantie dachten wij dat ze iets overbelast had van de lange wandeling die middag en besloten het nog een nachtje aan te kijken. De volgende dag ging het niet beter. De achterhand slingerde een beetje wanneer ze liep, maar Luna was echter nog steeds vrolijk en wekte niet de indruk dat zij pijn had.

Omdat onze vorige teckel vergelijkbare verschijnselen had bij de hernia, maakten wij voor de zekerheid een afspraak bij de dierenarts. 2 uur later ging het ineens snel. Luna kon niet meer staan en de gehele achterhand was verlamd. Met spoed gingen wij naar de dierenarts, waar ons vermoeden werd bevestigd: een hernia. Ze werd diezelfde dag nog geopereerd.

Aan het eind van de middag mochten wij Luna ophalen. Zij kreeg 3 weken strikte bench rust en mocht er alleen uit voor haar behoeftes. Daarnaast kregen we pijnstillers en ontstekingsremmers mee. Luna deed het ontzettend goed. Na +- 5 dagen stond zij weer en kon zij alweer een beetje lopen en kon zij weer normaal gehurkt zitten voor haar behoeftes.

Wij waren ontzettend blij met dit resultaat! Gelukkig is Luna een makkelijke hond die de bench gewend was, dus dat was gelukkig geen probleem. Maar die kleine rondjes wandelen was zij inmiddels spuugzat.

Na langzaam uitbreiden na de 3 weken benchrust liepen wij op 22 april het eerste kleine rondje in het bos aan de riem. Op 2 juni ging het echter weer mis, Luna was weer zo timide als aan het begin. Haar buik was hard en ze had weer diezelfde blik in haar ogen, we wisten gelijk dat het weer mis was...

Snel weer naar de dierenarts geweest, het leek op een nieuwe hernia op dezelfde plek. Luna heeft 3 injecties met corticosteroïden gekregen en kreeg weer 3 weken strikte benchrust. Inmiddels was alle goede hoop verdwenen. Luna reageerde amper op de injecties en sleepte inmiddels haar hele achterhand mee.

Na eindeloos Googelen kwamen wij terecht op de site van dokter Aharon en na het lezen van alle goede verhalen hebben wij besloten hier diezelfde dag nog een afspraak mee te maken. Dit was het laatste dat we nog konden proberen. De volgende dag konden wij al bij haar terecht. Vanuit Haarlem reden we naar Noorden.

Na een intakegesprek heeft dr. Aharon Luna helemaal onderzocht. Er bleek inderdaad weer een hernia op dezelfde plek te zitten, een hernia van categorie 4. Het zag er niet goed uit voor Luna, vooral omdat zij al geopereerd was, corticosteroïden had gehad en bijna geen gevoel meer in haar tenen had. Dr. Aharon zei ons dat ze het wilde proberen, maar we er niet teveel hoop op moesten vestigen en het aan zouden moeten kijken.

Luna's rug werd op 5 plekken gemanipuleerd. Het bekken stond scheef, op de plek van de hernia 3 keer en omdat Luna was gaan compenseren met de voorhand werden hier ook nog 2 wervels rechtgezet. Het manipuleren was niet pijnlijk voor Luna. Wij kregen pijnstillers mee en een soort van tuigje waarbij wij haar achterhand konden ondersteunen bij het lopen. Daarnaast weer 3 weken benchrust en alleen voor de behoeftes eruit. Inmiddels was die benchrust appeltje eitje, want Luna wist inmiddels niet beter. Het was een sneu gezicht.

Dr. Aharon heeft toen nogmaals de rug nagekeken en nog 2 wervels rechtgezet. Daarnaast kregen wij een schema mee om het wandelen langzaam uit te breiden. Luna moest voor het wandelen goed gemasseerd worden aan de voor- en achterhand en we hebben veel gezwommen.

In augustus hadden wij onze laatste afspraak bij dr. Aharon. Met Luna ging het hartstikke goed en mocht langzaam weer grote rondes lopen en zelfs loslopen. Wij hoefden geen vervolgafspraak meer te maken. Dr. Aharon had er het volste vertrouwen in (en wij dus ook). In december 2015 zijn we ter controle voor de zekerheid nog een keer teruggaan om alles nogmaals te laten controleren. Alles zat goed.

Als wij op 2 maart hadden geweten dat dr. Aharon er was, hadden wij Luna nooit laten opereren. Dit had ons en Luna een hoop ellende gescheeld, en veel geld. Een hernia is namelijk goed (misschien zelfs beter) te behandelen zonder operatie.