Hallo allemaal! Ik ben Enzo, een ruwharige dwergteckel en trotse roedelleider van 5 andere ruwharige teckels en 3 van een ander, groter ras. Ik word in januari 7 jaar, dus ben nog hartstikke jong. Maar nu is mij toch iets overkomen... laat ik het maar eens vertellen: woensdag 12 november 2014 wilde ik met mijn baasjes mee naar boven, had geen zin om beneden te slapen want ik zat niet goed in mijn vel. Gelukkig merkte mijn vrouwtje dat en nam mij gezellig mee. De volgende ochtend werden we wakker en ik kon ineens mijn achterpootjes niet meer gebruiken. Mijn baasjes schrokken zich kapot en ik ook natuurlijk!

Onmiddellijk werd er een afspraak gemaakt bij onze dierenarts en we konden om 9.00 uur meteen terecht bij Dré Koolen van Dierenartsenpraktijk Ell. Hij constateerde hetzelfde als wat wij al wisten en na overleg besloten hij en mijn baasjes dat ik naar dr. Aharon zou gaan. Hij zou röntgenfoto's en zijn bevindingen aan haar toesturen. Ook kreeg ik de eerste van 3 Cortisone injecties.

Thuisgekomen heeft mijn vrouwtje meteen een afspraak gemaakt en de volgende dag (14 november), meteen na de Cortisone injectie, de auto in want we moesten er om 10.30 uur zijn en het was effe rijden vanuit België... Ook had ze me een incontinentieband omgedaan, want mijn plasje ophouden, ging wat moeilijk!

Bij dr. Aharon aangekomen moest ik eerst laten zien dat ik dus niet kon lopen. Ik werd in de tuin neergezet en daar zat ik te zitten.... wij dus weer naar binnen. Dr. Aharon wilde alles van me weten, legde ons uit dat het vermoedelijk een hernia zou zijn en liet ons de foto zien en legde die uit. Toen werd ik op de behandeltafel neergezet en begon ze mijn rug en nek te bevoelen en tegelijk te corrigeren. Er zaten een paar wervels niet goed en daarom kon ik niet lopen. Gelukkig had ik wel pijnprikkels en reflexen in mijn achterpootjes.

Na over en weer overleg en een strak plan voor de volgende 2 weken, mocht ik weer naar huis. Meteen weer een afspraak gemaakt voor 28 november. Thuis aangekomen werd ik eerst buiten neergezet om te plassen... hohhhh... dat luchtte op! Meteen maar een drol er achteraan in vrouwtjes hand gedaan want, ja, ik kon niet lopen en zij moest mij ondersteunen...

Tja, en toen begonnen de eerste twee weken. Ik mocht in onze ziekenboeg, dat is een kinderledikantje van 60 x 120 cm., maar dan wel de hele dag. Pfffff, 14 dagen aan een stuk met als afwisseling 6 keer per dag naar buiten om mijn behoeftes te doen. Gelukkig was ik na 2 dagen weer in staat om alles op te houden en zelf te bepalen waar te plassen en kon die stomme incontinentieband af, want dat is helemaal niet mannelijk, toch?! Mijn vrouwtje moest elke keer mijn achterpootjes goed plaatsen en mijn billetjes masseren.

Tja, dat viel niet mee, 2 weken verplichte bench rust. De boel leiden als roedelleider, dat heb ik effe moeten overdragen aan een ander. Mijn vrouwtje volgde heel strikt alle opdrachten op van dr. Aharon en ze maakte elke dag een verslagje over mij zodat we niks zouden vergeten om te zeggen of te vragen. Wij honden kunnen namelijk wel blaffen maar niet praten, daar hebben we ons personeel voor!

De avond van het eerste bezoek aan dr. Aharon kon ik al weer een beetje staan. Ik heb zelfs geprobeerd mijn plekje buiten te bereiken, met ondersteuning van mijn vrouwtjes' hand natuurlijk.

Op zaterdag, niet te geloven, het ging weer beter en kon ik mezelf weer onderstoppen! Tja, charmant liep ik natuurlijk nog niet, het was een beetje zoals een eend loopt: waggelen... maar ik voelde me zelfbewust, een echte teckel, en dit zou mij lukken! Tja, dat had mijn vrouwtje meteen door, ik was veel te hevig!

Zij weer naar dr. Aharon gebeld... die zullen wel een punthoofd van me hebben gehad, al dat gebel en gevraag, maar dat hebben ze nooit laten merken. Ze waren altijd te bereiken, per mail, per telefoon, altijd vriendelijk, begripvol, fijne antwoorden en geduld... SUPERRRRRRRRRR!!!!!!!

Om me rustig te krijgen, heb ik 3x per dag valeriaandruppels gekregen en uiteindelijk na 3x 25 druppels per dag heb ik me maar overgegeven. Ik zie wel en haal mijn achterstand wel in met lopen!!!

Op dinsdag 18 november, de 5de dag, kon ik alweer mijn pootje optillen met plassen! Ik stond wel een beetje leunend tegen een bloempot - heeft hopelijk niemand gezien - maar toch, knap hè??!!! En daarnaast kon ik, als ik mijn kaka moest doen, eindelijk weer mijn evenwicht bewaren! Terugvallen op je drol ziet er niet uit, toch?! Omkijken hoe groot hij was kon ik nog niet, hihi.

Elke dag ging het beter met mij. Ik probeerde stiekem te rennen, maar helaas, mijn vrouwtje had het weer gezien (grrrr). Daar hadden mijn baasjes iets op gevonden. Een stukje van de tuin werd volledig afgezet, speciaal voor mij, want dan kon ik niet rennen.

Precies een week na het eerste bezoek wist ik zelf al dat ik mijn pootjes beter neer moest zetten, goed joh! En na een dag of 10 heb ik geprobeerd om mijn drol onder te ploegen, ben vol vertrouwen! En mijn vrouwtje merkte dat ik met mijn 2 achterpoten op haar heup kon staan, geweldig! Nog even en dan zien we weer wie hier de baas is!

Op vrijdag 28 november moesten we weer naar dr. Aharon, en blij dat ze was!!!! Ik liep daar door die tuin... iedereen keek, enthousiast dat ze allemaal waren en ik trots! Binnengekomen heeft ze nog een paar correcties uitgevoerd en ik kreeg weer een strak plan mee: 4 weken bench rust maar ik mocht wandelen, zij het wel met de korte riem.

De eerste week 6x 10min., de 2e week 5x 12 min. en de laatste 2 weken 4x 15 min. per dag. Daarnaast moest ik extra voeding krijgen voor mijn spieren: ei, kipfilet, vette vis... mmmmmm, heerlijk! Ze was heel tevreden over mij en ik hoefde pas 10 april volgend jaar terug te komen.

Thuisgekomen werden er routes uitgestippeld om mij precies zo lang te laten lopen als ik mocht. Gelukkig is mijn vrouwtje overdag thuis en heeft ze daar tijd voor! Wel vond ik het vervelend dat het net in die periode zoveel regende... moest ik een regenjas van haar aan om mijn spieren toch enigszins droog te houden. Zag er niet uit, maar... alles voor het goede doel!!!

Er werd na die vier weken weer gebeld tussen dr. Aharon en mijn vrouwtje en eindelijk... ik mocht weer vrij rondlopen en spelen met de rest! Alleen ik mocht niet besprongen worden, ook niet op en van de stoelen af. Ja, in het begin was ik nog wat onzeker... als we met z'n allen naar buiten gingen, bleef ik een beetje achteraan om de meute maar voor te laten gaan...

Nu zijn we weer wat verder, 3 januari 2015, in het nieuwe jaar en het gaat heel goed met mij! Ik kan weer van A naar B lopen, dat is het allerbelangrijkste. Die kleine schoonheidsfoutjes... ach, in de loop der tijd worden die beter en zo niet, zitten we er niet mee.

Ook spring ik weer (stiekem) op de bank en dan komt mijn vrouwtje of baasje aanrennen om mij ervan af te zetten... ze houden me zo in de gaten!!! De andere hondjes zijn wel eens wat lomp met mij, maar mijn personeel houdt dat in de gaten en grijpt meteen in.

Dank u wel, dr. Aharon! Ik ben zo blij dat u mij beter heeft gemaakt! Alles wat mijn vrouwtje leest op Facebook is waar, u bent een geweldige arts gebleken voor mijn probleem en ik verheug me op 10 april wanneer ik weer terug mag naar u!