Op 13 mei 2012 werd eindelijk onze Mo, een Cane Corso pup, geboren. We stonden al een tijd op de wachtlijst en waren super blij dat de pups er waren. Ik had mijn huiswerk goed gedaan; een pup met stamboom, beide ouders HD vrij en ook de voorouders hadden goede heupen.

Thuis hadden we alles puppy-proof gemaakt en hij mocht alleen op een grote mat rondlopen om te voorkomen dat hij uitgleed. Hij was de magerste uit het nest en is heel lang heel slank geweest, dus ook nooit te zwaar. We hebben hem op gezette tijden laten lopen, rusten enz. Kortom, alles gedaan om hem gezond te laten opgroeien.

Ergens had ik wel het gevoel dat er iets niet klopte. Je denkt dat je overbezorgd bent, maar het liet me niet los. Hij deed zijn rug erg bollen en toen we op een show waren, zei iemand dat het niet goed was waardoor we meteen actie ondernamen. Onze eigen dierenarts had nog nooit een Cane Corso in zijn praktijk gehad, dus voor ons een reden om alleen voor dit probleem er nog een andere arts bij te zoeken want we zijn verder heel tevreden over onze dierenarts.

Ondertussen had ik gegoogeld en kwam zo bij dr. Aharon terecht waar we meteen een afspraak maakten. Met lood in de schoenen ging ik naar de dierenarts. Mo was toen 4 maanden oud en moest op en neer lopen. Hij was niet tevreden, maar het kon ook de leeftijd zijn dus werd hij op een nog strakker regime gezet qua voer en beweging. Over vier weken moesten we terug komen bij hem om te zien hoe het ging.

Ondertussen ook een bezoekje aan dr. Aharon gebracht die een paar wervels op zijn plek moest zetten en ons het nodige advies gaf. Weer terug naar de dierenarts, maar deze vond het niet goed gaan en was blij dat we bij dr. Aharon onder behandeling waren.

Zo dus een tijdje gedokterd. Slapeloze nachten, bezorgdheid...en toen besloot ik om een heupfoto te laten maken bij M. Kappen. Nou, ik had duizenden vlinders in mijn buik van de stress voor de uitslag, maar tot mijn grote verbazing waren deze goed.

Met Mo weer terug na dr. Aharon en ook zij was tevreden met de foto's, maar we moesten wel rechtlijnig met hem blijven lopen en bergjes op om zijn spieren op te bouwen. We hoefden pas na een jaar weer terug te komen. Met goede moed gingen we terug naar huis. Wat waren we blij!

Met een jaar lieten we officiële HD foto's maken. We zagen meteen dat het niet goed was en dr. Kappen bevestigde dat Mo HD had. Hoe dit kon, wist niemand. Heel verdrietig over deze uitslag weer een afspraak bij dr. Aharon gemaakt. Weer wervels recht zetten en zoveel mogelijk advies in winnen over spieropbouw, opletten met voeding enz.

Hoe kon dit toch? We hadden alles eraan gedaan om het te voorkomen? Wat doen we nu? Beperken we hem in zijn "hond zijn" zodat hij zo min mogelijk last krijgt, of laten we hem hond zijn met het risico dat hij veel eerder erge last krijgt en we hem moeten laten gaan? We hebben voor het laatste gekozen en hebben er vrede mee. We vinden kwaliteit van leven heel belangrijk.

Bij dr. Aharon hadden we de vorige keer supplementen gekocht waar hij iedere dag een van moet hebben en sindsdien heeft hij niet meer mank gelopen dus we zijn heel tevreden. Doordat hij nu geen pijn meer heeft, kan een goede spieropbouw beginnen. Mo hoeft niet meer terug te komen, maar we hebben toch weer een afspraak gemaakt voor april 2015 want we vinden het advies en controle door dr. Aharon heel waardevol.

Wat ik met mijn verhaal wil zeggen, is dat je ondanks je inspanningen toch een hond met problemen kunt hebben en dat het belangrijk is dat je je hond gewoon hond laat zijn. Dr. Aharon is voor ons de specialist op dit gebied en mocht het ooit zover komen dat we van haar het advies krijgen om voor de hond te kiezen dan weten we dat we er goed aan doen en zullen we er vrede mee hebben.