Oktober 2013 - Wij hebben een erg uit de kluiten gewassen maar ontzettend lieve Ridgeback teef Mees van 5 jaar, die elke keer als ze wordt uitgelaten een paar keer de gekke 5 minuten heeft. Enorme rare bokkensprongen wisselt ze af met heel hard heuvel op en heuvel af rennen. Even later sjokt ze achter je aan alsof ze niet tot 10 kan tellen. We wonen in het bos dus Mees is veel buiten en we lopen en fietsen veel met haar.

Een jaar geleden begon ze echter zachtjes te piepen als ze op haar kussen wilde gaan liggen. Na een paar dagen werd dat piepen zachtjes janken. We konden echter niets aan haar merken. Ze at en dronk goed en met uitlaten merkten we eigenlijk ook niets.

Toch maar de dierenarts bezocht, die constateerde dat haar onderrug vast zat. Afspraak bij de fysio gemaakt, die haar rug enige malen los masseerde, wat de dame na een paar minuten wel plezierig vond. Paar weken wat meer rust gegund en toen leek alles weer bij het oude. Ze piepte of jankte niet meer.

Tot in maart 2013, toen ze tijdens het wandelen ineens niet meer verder wilde. Ze ging liggen en je zag dat ze pijn had. Heel voorzichtig haar toch weer kleine stukjes laten lopen, waarbij ze haar kop heel laag hield, alsof ze last van haar nek had. Ik had geen keus, want til maar eens een hond van 47 kilo als je nog 10 minuten moet en alleen in het bos loopt.

Afijn, thuis direct de arts gebeld en een afspraak gemaakt. Hij dacht aan een kneuzing in de nek vanwege haar gekke 5 minuten af en toe. Wellicht was ze met haar nek ergens tegenaan geklapt. Weer naar de fysio, nek masseren. Het gekke was dat ze alles rustig toeliet.

Thuis gekomen was ik er toch niet gerust op en ging ik aan het googelen en wel naar honden met nek hernia klachten. Daar kwam ik de website van dr. Aharon tegen. Volgende dag direct gebeld, zaak uitgelegd en gevraagd of zij eventueel iets voor Mees kon betekenen. Antwoord was: Kom maar.

Ik heb de gok genomen. Niet geschoten is altijd mis, dacht ik, maar zo kon het niet langer. Dat was de ommekeer, een gouden greep. Ontvangst was prima en Mees was snel op haar gemak. Dr. Aharon had snel in de gaten dat er een wervel in de lage rug scheef zat, maar dat de meeste pijn uit haar nek kwam.

Ze heeft een nekwervel recht gezet met een paar ogenschijnlijk simpele handgrepen. Weer naar huis met 4 weken rust en alleen buiten de poort plassen en poepen. Mees moest ook een tuig om en geen riem en absoluut niet springen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dacht ik. Nu is zij buiten die gekke 5 minuten een erg rustige hond, die gelukkig veel van slapen houdt. Dat waren dus moeilijke weken, voor zowel de baas en bazin als voor de hond.

Na 4 weken controle en maar hopen dat alles nog recht zit, want Mees had in die 4 weken niet gejankt of andere klachten getoond. Op een kleine correctie in de rug na, was gelukkig alles goed. Naar huis en verder revalideren. Kleine stukjes lopen, niet bij andere honden in de buurt komen en nog steeds veel rusten. Elke week iets opvoeren, maar niet te snel.

Eind juni op laatste controle geweest. Alsof ik examen moest doen, zo ging ik er heen. Hondsgelukkig waren we toen ze zei dat alles goed was.

Nu is het dinsdag 8 oktober en heb ik nog een keer telefonisch contact gehad over hoe het nu gaat met onze Mees. Dokter, u bent een kanjer, Mees is weer helemaal de oude en ze dabbert er weer lustig op los.

Heel veel dank namens fam. Helmens uit Haaksbergen (Buurse) en een stevige poot van onze Mees.