Juli 2013

Onze hond Molly is een niet raszuivere Friese Stabij teefje van 7 jaar. Zij heeft in januari 2013 een acute nekhernia (tussen C2 en C3) gehad. Zij jankte het uit van de pijn en viel in 2 weken tijd ruim 5 kg af ( een 1/4 van haar lichaamsgewicht). Zware pijnstilling ging steeds minder tot niet meer helpen en de zenuwpijnen werden steeds heftiger. Ze kon alleen nog maar met een gebogen rug en doorgestrekte poten zitten of liggen.

Een opname was niet langer te voorkomen omdat ze op een gegeven moment ook niet meer in de houding kon komen om te plassen en te poepen. Dit hele proces ging ons door merg en been. Wij zijn toen na het maken van röntgenfoto's en een MRI doorverwezen naar de Specialistische Dierenkliniek te Utrecht (SDU), alwaar de specialistische chirurg de heer E. Scheepens haar met spoed op een fenomenale manier heeft geopereerd. Onze Molly heeft nog wel een revalidatie proces van een aantal weken gehad met veel bench rust en weinig beweging, maar al snel zagen we dat ze weer goed en pijnvrij kon bewegen. Gelukkig kon ze daardoor in februari ook mee op een rustige vakantie.

Helaas trad vlak daarna een verslechtering van haar houding op en af en toe een licht piepje van de pijn. Toen opeens haar staart slap op de grond bleef hangen. Ze kon hem niet meer optillen, laat staan kwispelen, en hij sleepte dus over de grond. Er gaat op dat moment van alles door je heen en de schrik dat ze weer een hernia heeft en zo'n heftige pijn periode zou kunnen gaan volgen, dat wil je het diertje niet nog een keer laten meemaken.

Terug bij de SDU heeft drs. Scheepens opnieuw Molly onderzocht en haar nek was volledig mobiel. De operatie was super goed gelukt en daar kwam de pijn dus ook niet vandaan. De pijn zat hem duidelijk in de laatste bekkenwervel vlak voor de overgang naar de staart. Voor alle zekerheid, om infecties uit te sluiten, heeft Molly een antibiotica kuur gehad. Er trad echter, zoals ook al werd verwacht, geen beterschap op. Dit hield in: een lage rug hernia (?). Een MRI zou pas definitief uitsluitsel geven.

Een lage rug hernia is te behandelen door een injectie te proberen op de aangedane plaats of opereren met een zeer lang revalidatie traject en veel minder garanties op een goede afloop. Dit omdat het daar een heel klein gebied is met veel minder ruimte dan de hernia die ze hoog in haar nek had. Daarnaast was Molly de afgelopen maanden al door een heel zwaar herstelproces heen gekomen, waarbij ze de spreekwoordelijke jassen al echt had uitgedaan.

"Moet je dat een dier opnieuw aan doen?", was onze vraag. We hebben toen ook serieus met pijn in ons hart euthanasie besproken. We wilden Molly niet laten lijden. Daarvoor was het volgens drs. Scheepens nog te vroeg. Hij verwees ons door naar de Orthomanuele dierengeneeskundige praktijk van dokter Aharon. Zelf als afgestudeerd massagetherapeute kon ik me goed voorstellen dat wat voor mensen kon helpen ook voor honden kon werken.

We konden diezelfde week nog voor een afspraak bij Drs. Aharon komen en zij had alle medische informatie over Molly van de SDU in haar bezit gekregen. Ik moest eerst met Molly een stukje lopen en eigenlijk zei ze al na een paar drafpassen dat ik mee naar binnen kon komen.

Molly is een telganger met een wiebelende achterkant en niemand had mij ooit kunnen vertellen hoe dat nu kwam. Ik kreeg meteen uitleg dat het een bunny hop was. De spier aan de binnenkant van haar been, de M. Gracilis, was verkort. Waarschijnlijk door overbelasting in groei/ haar eerste jaar. Helaas hebben we Molly pas op volwassen leeftijd via Marktplaats in ons bezit gekregen en weten we maar bar weinig van haar verleden. Daarnaast kon Molly zich nooit goed uitschudden als ze nat was geworden. De voorzijde ging goed, maar bij het midden van haar rug stopt de schudding en dan volgt er iets later nog een klein schuddinkje bij haar staart.

Ik kon helaas dus niet op alle vragen van drs. Aharon antwoord geven, maar na het onderzoek stelde ze kordaat vast dat er bij Molly haar borstkas (thoracaal) een wervel scheef zat en dat haar bekken ook scheef stond. Zij garandeerde mij 100% herstel, mits we goed de richtlijnen van de paar weken revalidatie opvolgden. Molly werd in een paar handgrepen door drs. Aharon gemobiliseerd en zowel de wervel als haar bekken waren in die ene behandeling meteen rechtgezet.

Molly mocht 2 weken geen op- en afstapjes maken. We hebben dus gewerkt met loopplanken. Springen mocht ook niet en we moesten langzaam aan iets meer gaan wandelen waarbij stokken gooien, springen, spelen en graven even ten strengste werden verboden.

Molly had meteen al weer zin in alles en voelde zich duidelijk beter dan ooit. Na 2 weken zijn we dolblij teruggereden voor controle en we kregen een tevreden glimlach te zien van drs. Aharon. Molly was genezen verklaard en liep ook vrolijk te kwispelen.

De behandeling was zeer diervriendelijk, absoluut stressloos en geweldig effectief. We zijn drs. Scheepers van de SDU en drs. Aharon zeer dankbaar dat ze zich beiden met hun expertise hebben ingezet voor het herstel van Molly zodat ze weer een volwaardige hond kan zijn in haar doen en laten. Ze heeft alweer gezwommen en gegraven, dus het gaat super!

Update: het gaat voortreffelijk met Molly, ook bij de drie maanden controle.