Juni 2013 - Zondagmiddag ging mijn telefoon. Het was Mary, zij doet met ziel en zaligheid de herplaatsing van de Rhodesian Ridgeback Club. Mary vertelde dat de volgende dag om 13:00 een RR genaamd Jambo zou worden ingeslapen. Hij was net 2 jaar en had al meerdere mensen gebeten en de eigenaren waren radeloos. Haar vraag aan mij was of ik op huisbezoek wilde gaan om te beoordelen of euthanasie inderdaad nodig was.

Gelijk die woensdag ging ik op huisbezoek. Mijn vriend was mee en de eerste ontmoeting verliep prima. Een relaxte en zeer dominante reu begroette ons. Hij drukte zijn lichaam tegen me aan, legde zijn kop gelijk op mijn been en wilde uit alle macht mijn koekjes hebben die ik in mijn tasje had zitten die op tafel lag. Ik corrigeerde hem dat hij niet aan mijn tasje mocht zitten en dat accepteerde hij.

Na een uitgebreid gesprek met de eigenaren bleek dat Jambo geen duidelijke opvoeding en te weinig beweging kreeg. Jambo was hun tweede RR en ze begrepen totaal niet waar het mis was gegaan. Op de leeftijd van 1,5 jaar ging het goed mis. Hij had de eigenaar gebeten en dit had te maken met de baknijd die hij vertoonde. Daarna had hij nog verschillende mensen gebeten.

De eigenaren waren volledig hun vertrouwen kwijt toen hij hun zoontje van 13 had gebeten terwijl de jongen langs hem heen liep en hem aaide. Ze hadden hulp gezocht, maar dit had niets geholpen. Alleen de baknijd was iets minder nu ze hem in een aparte ruimte eten gaven, maar hij viel nog steeds heel erg uit als ze enigszins in de buurt kwamen.

Nadat ik 1,5 uur met de eigenaren gesproken had en de opvoeding had doorgenomen, waren ze in de war. Want zoals ik het uitlegde was er dus eigenlijk niets mis met Jambo. Zij hadden hem niet de juiste opvoeding gegeven en hierdoor vertoonde hij onder andere het bijtgedrag.

Noot voor de lezer: wanneer een dominante hond veel aandacht wordt gebracht, de hond regelmatig zijn aandacht op komt eisen of je langs de hond loopt en hem dan aait, dan staat de hond volledig boven je qua rangorde. Bij Jambo was dit de oorzaak van zijn bijtgedrag. Hij was zo hoog in rang geworden dat hij nu bepaalde wanneer er werd geknuffeld, het beëindigde en corrigeerde wanneer hij geen zin had in de aandacht of wanneer hij vond dat men niet volgens de juiste regels handelde.

De eigenaren besloten om het nogmaals te proberen, maar belden een paar dagen later op dat hun zoontje zo bang geworden was van Jambo dat ze dit niet verder wilden laten escaleren. Een hele begrijpelijke reactie. Hij bracht Jambo naar het pension waar ik vaker honden intern train. Om de dag zou Jambo getraind worden op het lopen aan de lijn, zijn agressieve buien onder controle krijgen, zijn eigenwijze gedrag om buigen in werkwilligheid en hem te socialiseren met vreemde mensen, omgevingsfactoren en andere honden.Ondertussen was Mary druk bezig om een goede eigenaar voor Jambo te vinden.

In totaal zijn er 5 potentiële eigenaren geweest, maar helaas zat er geen juiste potentiële eigenaar bij. Toen zouden wij een weekje naar Texel gaan. Na goed overleg besloten we Jambo mee te nemen met onze drie teven. Het zou erg goed voor hem zijn om in een hondenroedel te fungeren en zich op de juiste wijze te gedragen in een vreemde omgeving.

Wachtende op de boot haalde mijn vriend een patatje en zat ik aan een tafeltje buiten met de 4 honden. Jambo vertikte het om op commando af te gaan. Hij had al moeite met dit commando maar zijn kop stond op onweer. Ik pakte hem bij zijn riem en voordat ik het doorhad had hij al 2 keer in mijn pols gehapt. Ik boos geworden waarop hij gelijk ging liggen. Een aandachtspuntje...

Eindelijk aangekomen op de boerderij waar we een weekje op zouden passen, gingen we naar binnen. Daar lag een speeltje op de vloer. We waren nog geen 10 seconden binnen of hij had al naar mijn jongste teef (de ranglaagste in dit geval) uitgehaald met een nare grom en uitval. Dit was zijn speeltje! Nadat ik hem heel duidelijk verteld had dat ik dat niet accepteerde, liep hij weg en ging ergens liggen.

Vanaf de eerste dag hadden we geen last van de baknijd die Jambo bij de vorige eigenaar liet zien. We socialiseerden Jambo de hele week en hij kreeg veel lichaamsbeweging. Je zou verwachten dat Jambo te moe was om nog agressief gedrag te vertonen, maar helaas was dat niet het geval. Jambo lag rustig op zijn kleedje toen mijn jongste teef (kruising Weimaraner) naar hem toe liep en snuffelde aan zijn teentje. Jambo haalde vervolgens met zulk grof geweld uit dat ze behoorlijke beschadiging opliep aan haar neus. Furieus was ik! Als er een hond is die zo sociaal, open, vrolijk en lief is, dan is zij het wel. Tjonge zeg...dit was echt behoorlijk verknald.

Een ander moment vloog hij mijn vriend bijna naar zijn keel. Jambo weigerde de auto uit te gaan toen we dat zeiden. Toen mijn vriend hem wilde aanlijnen, vloog Jambo hem naar zijn gezicht. Na meerdere malen hem de auto in en uit te hebben gedaan, gaf hij uiteindelijk op en heeft het nooit meer geprobeerd. Dat waren 2 vervelende incidenten en dan heb ik het nog niet eens over de grommetjes die door de dag heen werden gegeven.

We kwamen terug van Texel en er was een serieus stel die interesse toonde in Jambo. Nadat ze tweemaal langs waren geweest, besloten we Jambo bij deze mensen een kans te geven. De dag dat wij Jambo bij hun afleverden was best vreemd. Ondertussen hadden wij een band met hem opgebouwd en het was best lastig om hem achter te laten. Maar ik had er een goed gevoel over. Via sms hielden we contact.

Dag vijf kreeg ik een sms dat Jambo nu zelfs op een onderdanige manier om aandacht kwam vragen. Toen gingen bij mij de alarmbellen af. Onderdanig? Jambo? Onmogelijk! Ik hing gelijk aan de telefoon... Na uitvoerig met ze gesproken te hebben, bleek dat Jambo ze volledig om zijn vingers had gewonden en de situatie (rangorde) al had omgedraaid. De man gaf aan dat hij ook uit onderdanigheid op zijn rug ging liggen bij het eten geven.

Na doorvragen bleek dat Jambo onder het "af" commando uit ging en het niets met onderdanigheid te maken kon hebben. Ik stond inmiddels op scherp. Dit ging fout als ze hier niet snel orde op zaken zouden stellen. Na duidelijk uitleg gegeven te hebben hoe Jambo deze situatie interpreteerde en enkel dominant bezig was, hing ik de telefoon met een naar voorgevoel op.

De volgende dag ging de telefoon...Jambo had die dag 3 keer fors uitgevallen en de kinderen en zijn vrouw waren dusdanig bang geworden dat ze het niet meer zagen zitten om Jambo een kans te geven. Jambo zijn agressieve gedrag, veroorzaakt door onwetendheid, onkunde en goede bedoelingen van zijn 'eigenaren', resulteerde in de situatie dat Jambo de volgende dag weer in het pension zat. De moed zonk inmiddels in mijn schoenen.

Jambo kon onmogelijk nog langer in het pension blijven. Mijn vriend en ik begonnen te overwegen om Jambo zelf te houden. Bij ons was hij gelukkig, kon hond zijn en werd begrepen. Onze consequente en liefdevolle, maar duidelijke aanpak maakte van Jambo de hond die hij verdiende te zijn. Toch knaagde bij ons wel wat twijfel. Onze honden lopen gemiddeld 150 km per week. Dit kon Jambo onmogelijk volhouden, ook op lange termijn zagen we dit niet rooskleurig in. Maar goed; Jambo verdiende een goed tehuis waar hij oud kon worden. We hakten de knoop door.

Soms kreupelde Jambo wat en dan raakte hij zeer geïrriteerd. Mijn vriend had met zijn vorige honden goede ervaring met dierenarts Dorit Aharon. Ik maakte een afspraak en er bleken meerdere wervels in zijn rug en nek scheef te zitten en ook zijn knie was niet erg stabiel. Na 3 behandelingen was hij helemaal in orde. Door mijn ervaring als dierenartsassistente weet ik dat pijn een belangrijke oorzaak kan zijn van agressie.

De combinatie van gedragstherapie en kunnen beoordelen of een hond pijn heeft, is van groot belang om een volledige en juiste diagnose van het gedrag van de hond vast te kunnen stellen. Je kunt een hond alleen goed helpen wanneer hij lichamelijk goed in zijn vel zit. Dierenarts Dorit Aharon is een absolute topper op dit gebied.

Ik stuur vanuit mijn professie regelmatig honden naar haar door, waarna de honden beter in hun vel zitten en nog meer openstaan voor gedragsbegeleiding. De samenwerking ervaar ik dan ook als erg plezierig. Jambo is erg groot en fors gebouwd. Wanneer hij zich verstapt, te ruw heeft gespeeld of een rare beweging heeft gemaakt, maak ik gelijk weer een afspraak om hem na te kijken/te behandelen.

Jambo, omgedoopt in Kyan, is nu erg gelukkig. Hij heeft inmiddels geleerd dat hij, ook al heeft hij soms last, zich vriendelijk moet gedragen. Kyan heeft inmiddels zijn rust gevonden, heeft 3 geweldige vriendinnen en sinds kort 2 leuke vriendjes, ziet er fantastisch uit en geniet met volle teugen van zijn leven. We hopen nog lang van Kyan te mogen genieten.

Gedragstherapeute Mandy van Gelder (mede-eigenaar Hondencentrum WRAF, SeriousDogs en auteur van "Help, mijn hond valt bomen aan!" en "Roedeltaal").