Het begon allemaal toen ik Tyson uit wilde laten. Hij kermde het uit, hij had duidelijk heel veel pijn. Meteen een afspraak gemaakt met de dierenarts. Die constateerde dat hij pijn had in zijn nek. We moesten hem rust geven en pijnstillers. Het werd wel ietsje beter, maar hij hield last. We mochten hem niet aanraken op die plek en hij liep ook raar.
Tyson is altijd al een geval apart geweest en heeft vele fobieën en angsten waardoor hij een gedragsconsulente heeft. Met haar hebben we zijn geval ook besproken en zij raadde aan om aan de acupunctuur te gaan met hem.
Zo gezegd zo gedaan. 2 keer in de week moesten we er met hem heen. Een half uur rijden en een behoorlijke cent armer, zeiden we op een gegeven moment tegen de beste man: "we kunnen niet meer, we zijn blut". Het hielp ook niet echt meer. De eerste behandelingen wel, maar daarna bleef het op hetzelfde niveau, geen verbeteringen meer. Hij zei daarop dat hij verder ook niks meer kon betekenen voor hem, maar misschien kon hij nog een foto maken van zijn nek. Daar twijfelden wij aan, omdat hij dan onder narcose zou moeten en dat is niet goed voor een Bull. Toen gaf hij als laatste alternatief een kaartje van een dierenarts in Noorden, Dorit Aharon.
Nou, dachten wij, als dat echt het laatste is wat we nog voor hem kunnen doen, dan doen we het. Dus een afspraak gemaakt en erheen gereden. Nu moesten we ook ruim een half uur rijden, maar ze hadden uitgelegd dat we vaak bij het eerste consult al weten hoe het met hem gesteld zou zijn.
Aangekomen konden we een bakje koffie nemen en de dokter zou ons zo komen halen. Wat een ontvangst! Toen ze Tyson bekeek, kon ze al direct zien dat zijn ruggenwervels op vele plaatsen verkeerd stonden. Ze heeft ons alles laten zien en uitgelegd wat ze deed en hoe slecht het met Tys gesteld zou zijn. Nadat ze zijn wervels op de juiste manier had gezet, konden we met een aantal tips en adviezen naar huis.
De volgende dag deed Tyson heel raar en ondeugend. Hij moest rust houden en mocht niet over verhogingen lopen. Hij mocht dus ook niet meer in zijn bedbank slapen maar op een kleed op de grond. Dit omdat anders zijn zenuw klem zou kunnen komen te zitten en dan zou hij verlamd kunnen raken.
Nou, meneer kroop voor het eerst in zijn 9 jarige leven op de bank. Hij was de hele dag beredruk en deed heel uitgelaten. Waarop ik mevrouw Aharon heb gebeld en gevraagd wat ik daaraan moest doen, want rust, daar deed Tys nu even niet aan. Zij vertelde dat het maar één reden zou hebben dat hij nu zo deed, namelijk dat hij nu na een behoorlijke lange tijd géén pijn meer zou hebben. Nou, dat moest het wel zijn want wat was hij stout aan het doen.
We hadden het advies gekregen om kleden te kopen voor op de grond. We hebben zelf laminaat en dat is, nu zeker, veel te glad voor zijn pootjes. Dat hebben we dus gedaan. Hij liep de eerste tijd alleen maar over die karpetten en spelen ging langzaamaan ook weer steeds beter en meer.
We kwamen voor de controle bij mevrouw Aharon terug en Tyson was nog steeds helemaal goed. Geslaagd voor zijn APK-tje. We hoefden zelfs niet meer terug te komen!! Wie had dit ooit gedacht. Ik dacht toen hij in het begin zo'n pijn had, dat we hem niet lang meer bij ons zouden hebben.
Het gaat nu super met hem. Hij heeft wel 3 versleten poten en lopen wil hij niet veel, maar een energie dat hij heeft...echt geweldig! Dit had ik zoveel eerder willen weten, dan had het niet zo slecht met hem geweest, dat weet ik zeker. Ik raad een ieder aan: rommel niet van arts naar arts, maar ga eens langs bij mevrouw Aharon. Wij vinden haar echt super!! Onwijs bedankt!!
