Vorig jaar, november 2009, waren mijn man en ik met onze hond Luca een weekendje naar Center Parcs. Luca had het hier natuurlijk vreselijk naar zijn zin door de lekkere wandelingen die wij met hem maakten. Echter, op een gegeven moment na een wandeling verstarde hij plotseling en verzette hij geen stap meer. Hij stond met zijn staart tussen zijn benen en keek me vreselijk angstig aan...Ik had op dat moment geen enkel idee wat er met hem aan de hand was. Ik heb hem geaaid en gerust gesteld en na een paar minuten ging het weer en was er niets meer aan de hand. Zo leek het althans...

Een paar weekjes later in december was ik met Luca 's avonds buiten toen plots de hond van de buren dol enthousiast kwam aangerend. Zij remde echter niet af en knalde bovenop Luca. Luca piepte even maar verder leek er niets aan de hand.

De volgende ochtend toen ik Luca uit wilde laten, kwam hij niet naar beneden. Dat was vreemd en ik ging bij hem kijken. Ik zag dat hij weer met zijn staart tussen zijn benen stond en doodsbang leek. Ik zag dat er iets goed mis was. Ik belde de dierenarts en die zei dat ik direct langs kon komen. Maar eerst moest ik nog even de hond naar beneden zien te krijgen, hij weegt rond de 45 kilo! Na een hoop gedoe is dit toch gelukt.

Onderzoek bij de dierenarts wees niks uit. Wél pijnstilling meegekregen maar dit had niet het gewenste resultaat. Luca had nog steeds erg veel pijn. Niet continue maar bij sommige bewegingen gilde hij het uit. Ik wist ook niet precies wáár hij nou pijn had. In zijn nek? In zijn rug? Rottweilers zijn geen watjes en zullen niet gauw een uiting van pijn geven.

Foto's laten maken en ook dit wees niets uit. Niets te zien. Inmiddels zat Luca aan de prednison! Dat hielp wel maar zodra ik hiermee stopte begon de ellende weer opnieuw. Logisch, want dit is alleen pijnbestrijding. Ik stond op het punt om een MRI scan te laten maken, want inmiddels was ik er bijna zeker van dat hij een hernia had in zijn nek of rug. Mijns inziens moest alles wel te maken hebben met die botsing die hij had met die hond...maar ja, op de foto was niets te zien. Ik moest en zou weten wat er met hem aan de hand was.

Eind februari ging het, nadat het een paar weekjes beter leek te gaan, weer mis! Nu "struikelde" Luca steeds. Wederom dierenarts gebeld en wéér pijnstilling....Ik was voor de zoveelste keer op het internet aan het kijken of ik zelf misschien iets kon ontdekken over wat hij mankeerde, toen ik op de site van orthomanueel dierenarts drs. Aharon terecht kwam. Hier las ik de ervaringen van andere honden patiënten. Ik las zoveel dingen die voor mij enorm herkenbaar waren, dat ik na het lezen hiervan direct heb gebeld voor een afspraak. Luca kon dezelfde week nog terecht bij dokter Aharon.

We moesten eerst even een stukje met hem lopen zodat zij naar hem kon kijken. In de behandelkamer heeft zij Luca helemaal bevoeld, vooral aan zijn wervels. Ik weet natuurlijk niet wat de dokter precies met Luca heeft gedaan maar ze vertelde ons dat er iets mis was met zijn wervels. Na één behandeling was Luca direct van zijn klachten af.

Tot op de dag van vandaag nooit meer last gehad! Nog steeds kunnen wij nauwelijks bevatten dat zij dit na één behandeling voor elkaar gekregen heeft terwijl we al maanden bezig waren met Luca's herstel. Mijn man en ik zijn zo dankbaar dat onze Luca weer pijnvrij door het leven kan.

Dokter Aharon, nogmaals hartelijk dank voor wat u voor ons gedaan heeft.