Bonnie heeft al jaren last van haar rug. Toen ze net 16 weken was, is ze van een brug gesprongen en gevallen. Jaren later is ze door een andere hond in haar rug, net boven haar staart, gebeten en had 4 diepe gaten in haar rug. Bonnie was daarvoor bij de dierenarts behandeld en herstelde zich. Toch bleef de rug een zwak punt voor haar.
Een paar jaar later werd Bonnie erg ziek. Ze had een longontsteking en tot overmaat van ramp kon ze op de een of andere manier haar linker achterpootje niet meer gebruiken. We probeerden van alles, fysiotherapie, pijnstilling, maar iedereen vreesde het ergste. Bonnie kreeg van de dierenarts 3 maanden de tijd om te herstellen, zou dat niet voldoende lukken, dan moest ik een beslissing nemen om haar in te laten slapen.
Bonnie herstelde gelukkig weer helemaal en was weer de oude Bonnie. Tot ze weer ziek werd. Inmiddels hadden we een nieuwe dierenarts en die zag meteen dat Bonnie niet goed liep. Voor ons was dit loopje normaal geworden, maar zij gaf me de tip om eens bij Dr. Aharon te gaan kijken met Bonnie.
Toen ze weer opgeknapt was van haar ziekte zijn we in 2011 (Bonnie was toen al 11 jaar oud) naar Noorden gegaan om haar "loopje" na te laten kijken.
Het eerste bezoek aan Dr. Aharon was voor Bonnie en mij erg heftig. Het is echt niet leuk om te horen dat je hondje al jaren erg veel pijn moet hebben gehad! 2 wervels in de rug stonden "naast" de ruggengraat. Dit was te corrigeren, maar het zou erg pijnlijk zijn. Bonnie onderging deze behandeling dapper. Dapperder dan ik en onderweg naar huis zijn er heel wat tranen gevallen. Wat was ik nou voor baasje, om mijn hondje 9 jaar lang met pijn te laten lopen?! Bonnie moest een tijd rustig aan doen, geen stoepjes oplopen, geen drempels, niet over een rand (van de mand) stappen etc.
Toen we terug moesten naar Dr. Aharon was ik toch wel heel nerveus. Zou het geholpen hebben? Zouden de wervels nog goed staan? Het gedrag van Bonnie was in zoverre veranderd dat ze graag mee ging wandelen, in plaats van "verplicht" mee te gaan...maar was dit ook een teken dat het geholpen had? Ja hoor! Dr. Aharon was zeer tevreden toen ze Bonnie weer zag!
In maart 2012 is er iets gebeurd toen Bonnie alleen thuis was. Wat dit was, weet ik niet, maar toen ik thuis kwam, was Bonnie alle coördinatie in haar achterpoten kwijt. Ze kon ze nauwelijks nog gebruiken. Een hersenbloeding? Een hersentumor? Ik weet het niet, maar het eerste wat ik dacht was: "ik ga naar Dr. Aharon".
Dr. Aharon zei dat de coördinatie en het krachtverlies in de achterpootjes niet echt vanuit de rug kwam, maar heeft Bonnie behandeld onder het motto van: "we hebben nu niks te verliezen". De coördinatie was nog niet terug, maar Bonnie had duidelijk minder pijn na de behandeling.
We hebben hard geoefend samen. Ik ondersteunde haar tijdens het wandelen, in huis hielp ik haar waar nodig, 24u per dag was ik met haar bezig. Bonnie zelf bleef vrolijk en lief, misschien vond ik dat nog wel het moeilijkste...Ze was zo blij, maar als ze niet beter zou gaan lopen...Dan moest ik toch een beslissing nemen om haar in te laten slapen. Dit was niet meer hondwaardig. Bonnie gaf niet op. Ik was het haar verschuldigd haar deze kans te geven, maar de dag dat ze zelf op zou geven, zou ik de moeilijkste beslissing ooit moeten maken.
Na 3 weken gaf Bonnie duidelijk aan dat ze geen hulp meer wilde tijdens de korte wandelingetjes. Het ging elke dag een beetje beter.
Toen we terug kwamen bij Dr. Aharon was ze blij verrast. Dit had ze niet verwacht. Niemand had dit verwacht!
We hebben nu 2x per jaar een afspraak bij Dr. Aharon en we gaan hier met veel plezier naar toe. In mei viert Bonnie (hopelijk) haar 14e verjaardag en ik weet zeker dat we zonder Dr. Aharon niet zover gekomen waren!!!
