Toen we onze Bordeaux Dog Maciste van 8,5 jaar eind april j.l. moesten laten inslapen omdat zijn achterpoten niet meer mee wilden doen en ze het na diverse behandelingen nog steeds niet deden, bleven we met onze andere Bordeaux Dog Yuna van 7,5 jaar heel verdrietig achter. Bij Yuna was het zelfs zo erg dat het leek alsof ze wegkwijnde en geen eten meer hoefde. Dit was voor ons de reden om in mei naar een andere Bordeaux Dog pup uit te kijken. Deze zou niet ons verdriet en zeker niet Maciste vervangen, maar misschien wel weer een beetje vreugde in huis brengen.

Uiteindelijk hebben we er eentje bij een fokker in Naarden gevonden. Dit was Chinook. De eerste week was het wel even wennen aan elkaar, maar daarna ging het steeds beter. Yuna ging weer eten en werd weer vrolijk en ging zelfs spelen met de kleine. Ze kreeg zelfs moederlijk gedrag terwijl ze zelf nooit pups heeft gehad. Totdat ze in september een draai maakte en daarbij een harde gil gaf en meteen mank liep en een kromme rug had.

Dit hebben we tot de volgende dag aangekeken, maar het ging niet beter dus zijn we naar de dierenarts gegaan. Die dacht aan een kruisbandverrekking of scheuring. Wij weer naar huis met pijnstillers en het advies om haar heel rustig te houden en het even een weekje of twee aan te kijken. Maar ze knapte maar niet op en aan het einde van de week ging het eigenlijk alleen maar slechter en kon ze niet meer opstaan en bijna niet meer lopen.

Onze gedachten gingen meteen weer naar Maciste uit, die ook zo begon en na een week niets meer was. We moesten haar ook voeren omdat ze het eten niet meer uit de etensbak kon happen. We konden Yuna alleen nog maar verplaatsen door een badlaken onder haar buik door te doen en haar zo omhoog te tillen en zo ook haar rondje tijdens het uitlaten te volbrengen.

Wij weer terug naar de dierenarts en die zag er eigenlijk geen heil meer in (net zoals veel mensen bij ons uit de buurt die ons dagelijks met haar zagen tobben en om eerlijk te zijn, wij ook niet). We hadden al een beetje afscheid van haar genomen, maar de dierenarts zei: "ik weet misschien nog een oplossing. Je moet maar eens contact opnemen met drs. Aharon uit Noorden. Dit is een Orthomanueel dierenarts.”

Zo gezegd zo gedaan. Wij hebben eerst nog even haar website www.kreupeldier.nl bekeken en toen een afspraak met haar gemaakt. De eerste afspraak was in oktober en ze heeft Yuna bekeken en onderzocht en kwam tot de conclusie dat ze een ruggenmerginfarct gehad had. Ze heeft Yuna meteen behandeld en de ruggenwervels recht gezet. Tevens kregen we een draagbroek met hengsels voor haar zodat we haar makkelijker konden tillen. Op deze manier mocht ze wel kort wandelen om zo haar poot weer wat te versterken en de kracht terug te krijgen.

In november hadden we een afspraak om te kijken hoe het dan zou gaan. Nou, en het ging vooruit. Wat waren wij blij zeg! Alleen doordat ze haar linker achtervoet niet goed plaatste, sleepte ze hier nog mee waardoor haar teennagel was weggesleten. Deze was gaan ontsteken en zat tegen een amputatie aan, maar ook dit hebben we kunnen redden door medicatie en zorg. Ze ging echter steeds beter zelfstandig lopen.

Na de behandeling in november weer een vervolgafspraak gemaakt voor december. Door omstandigheden kon deze echter niet doorgaan. Intussen liep Yuna weer zelfstandig en zonder hulpmiddelen en nu zijn we vorige week weer bij drs. Aharon geweest. Die was net zo blij verrast als wij dat Yuna zo snel hersteld was.

Ze heeft nu 60% van haar loopvermogen terug en zal er hopelijk nog 15% bij krijgen. Ze zal echter altijd rustig moeten doen. Geen wilde spelletjes met Chinook e.d. Maar oh, wat zijn wij gelukkig dat ze het heeft gered en ze is zelf ook weer vrolijk. Ze bedelt weer voor eten en kwispelt bij alles. Wat een verschil met een paar maanden geleden.

Drs. Aharon, bedankt.