Dolgelukkig met onze eerste Australian Labradoodle Boef, besloten we na 2 jaar te gaan voor een tweede Doodle, Bickel. Natuurlijk hopend dat Boef & Bickel de beste maatjes zouden worden. De toen nog kleine Bickel was dol op zijn grote voorbeeld, maar Boef vond hem ogenschijnlijk slechts "wel aardig". Bickel werd groter en groter en er werd wel degelijk gespeeld, maar vooral op initiatief van Bickel. Toch jammer, want Boef was altijd zo speels...
Dik 1,5 jaar geleden kwam ik ’s avonds thuis na het werk, maar een enthousiaste begroeting van Boef bleef uit. Hij kroop al in de hal met een lage houding tegen mijn been aan, hijgde enorm en keek me met grote ogen aan: “Help me!” Foute boel. Ik wilde hem graag een stukje laten lopen om misschien zelf al iets te zien van waar het probleem zou zitten, maar zelfs met een snoepje kon ik hem niet verleiden. Ik heb meteen de dienstdoende dierenarts gebeld en een kwartier later konden we gelukkig al terecht.
Boef had geen verhoging, wat het hijgen zou verklaren, en bij het naar achteren strekken van zijn achterpoten gaf hij duidelijk pijn aan. De dierenarts had niet direct een verklaring voor de pijnklachten, maar meldde wel terloops dat ze vermoedde dat Boef wel erg slechte heupen zou hebben...Pijnmedicatie voor een week mee naar huis gekregen en na een paar uurtjes deden die hun werk, Boef werd rustiger en kon lekker slapen. Toch bleef ook dat "slechte heupen verhaal" door mijn hoofd spoken. We deden met veel plezier Combisport met Boef en voordat we daarmee door zouden gaan, wilde ik toch wel weten of dat wel verantwoord was! Na de week medicatie en rustig aan gedaan te hebben, leek Boef weer de oude en hebben we een afspraak voor heupfoto’s gemaakt. Deze vielen gelukkig reuze mee...maar wat heeft dan die vreselijke pijn veroorzaakt?
Een half jaar ging het goed, tot Boef weer eenzelfde "aanval" kreeg. Hijgen, verstoppen, niet willen lopen...Heel naar. Weer naar de dierenarts, weer medicatie, speculaties...misschien een lichte hernia? Gelukkig was hij snel weer op de been. Toen dacht ik er ineens aan! Toen Boef nog maar een maand of 9 was, heb ik contact gehad met een andere eigenaar van 2 Australian Labradoodles die vertelde over haar eigen goede ervaring met Dr. Aharon. Dat heb ik ergens in mijn hoofd opgeslagen voor het geval wij misschien ooit zulk soort problemen zouden ondervinden met onze jongens. Niet echt verwacht dat ook nodig te hebben natuurlijk.
Hierna was het snel na elkaar weer 2x raak. De laatste keer na een leuke dag van spelen en zwemmen met andere doodles. Na telefonisch contact met de dierenartsassistente die meldde dat in de computer toch stond dat het een hernia was en dat Boef daar dus altijd last van zou blijven houden na drukke speeldagen, nam ik daar geen genoegen meer mee en heb meteen de telefoon gepakt en een afspraak met Dr. Aharon gemaakt. Wij hebben een actieve vriendengroep van doodle eigenaren en hebben heel regelmatig ontzettend leuke dagen met alle honden. Wandelen, zwemmen, spelletjes, spelen, picknicks, alles erop en eraan. Genieten voor zowel baas als hond. Ik zou niet willen dat Boef na zulke fijne dagen dagenlang "gestraft" wordt met pijn.
Vol verwachting kwamen we aan in Noorden, hopend dat Dr. Aharon ons en vooral Boef zou kunnen helpen. Hierin werden we niet teleurgesteld! Ze zag direct aan hoe hij liep dat er een probleem zat in zijn onderrug en heeft dit meteen kunnen corrigeren. 2 weken later zouden we terugkomen op controle en de 2 tussenliggende weken zouden saai worden voor Boef. Geen trappen lopen, niet op de bank, niet los van de riem en niet spelen.
2 weken is onze bank gebarricadeerd geweest met barkrukken en wasmanden om te voorkomen dat Boef (of Bickel) op de bank zou springen, maar we hebben hem verder prima rustig kunnen houden. Ook hebben we meteen een loopplank aangeschaft om beide jongens in en uit de auto te laten lopen. Dit hebben we eerst getraind in de tuin op de platliggende plank. Boef genoot ervan even iets te kunnen trainen. Ondanks de rust moest er bij de controle nog steeds wat worden gecorrigeerd in Boef zijn onderrug, ware het een veel kleinere correctie dan de eerste keer.
Blij met de vooruitgang maakten we de afspraak om na 3 maanden weer terug te komen en in de tussentijd mochten we weer een en ander rustig gaan opbouwen. Ook tijdens die controle moest een kleinigheid gecorrigeerd worden, maar wat ging het al weer goed met Boef! Weer een afspraak gemaakt voor een controle, nu pas na een half jaar.
Die afspraak was vorige week. Ondanks dat we het vermoeden hadden dat het bijna niet anders kon dan dat het heel goed ging met Boef, vonden we het toch weer spannend. Dit zou toch een extra bevestiging moeten worden, hoewel we al zo veel bevestigingen hadden gekregen. Boef is nog vrolijker dan dat hij al was, is speelser geworden, ook na drukke speeldagen gaat het goed met hem en als kers op de taart blijkt hij broer Bickel tóch een leuke hond te vinden! De uitslag bevestigde gelukkig onze vermoedens, de probleemzone in Boef zijn onderrug bleek dik in orde! Blij!
Wij blijven alert op rugproblemen en hebben voor over een jaar al een afspraak voor een controle gemaakt, just to be sure. Ondertussen mag Boef alles weer, alleen laten wij hem geen trappen meer lopen. Elke ochtend en avond wordt hij prinsheerlijk de trap op en af getild. Ontzettend blij zijn we met hoe het nu gaat met Boef en we zijn erg dankbaar voor de goede zorgen van Dr. Aharon en haar medewerkers!
