Jessy, 5 ½ jaar, kruising Border Collie, is een actieve enthousiaste hond. In het najaar van 2009 is ze samen met haar huisgenoot Layca, Border Collie, bij ons komen wonen. Ze genoten van de vrijheid en het spelen in de natuur op een groot terrein waar ze altijd los kunnen lopen. Totdat het noodlot toesloeg

1 januari 2010, onze hond Jessy kwam 's morgens haar mand niet uit en bleek van achteren totaal verlamd. Bij de weekend-dierenarts aangekomen kregen we slecht bericht; er waren geen reflexen te meten. Ze gaf weinig hoop op herstel. De reden van de plotseling ontstane verlamming was onbekend. We kregen een hoge dosis Prednison mee.

Door de verlamming was ze ook incontinent van urine en ontlasting geworden. We haalden de grote hondenmand van onze vorige hond, een Deense dog, te voorschijn waardoor ze zich kon verleggen en niet in haar eigen uitwerpselen lag. Na het weekend wilden we, met lood in de schoenen, naar onze eigen dierenarts gaan; er was geen verbetering opgetreden. Plots bewoog ze het puntje van haar staart. De dierenarts stelde voor de Prednison te continueren en vol te houden; wellicht komt er herstel maar dat kan soms heel lang duren.

Bij de apotheek zijn we celstofmatjes gaan halen en bij IKEA een voorraad goedkope dekbedden i.v.m. de incontinentie. We hebben het internet afgestruind naar verhalen van honden die hetzelfde hebben meegemaakt. We vonden een artikel waarin een schema van herstel werd aangegeven. Of het voor Jessy zou gelden, was de vraag maar het gaf ons houvast en hoop.

Een week later gingen we op wintersport en we namen de honden, invalide of niet, mee! We waren met 6 volwassenen en om de beurt tilden we Jessy op en zetten haar met steun in de sneeuw. Het is voor de bloedsomloop belangrijk om door te bewegen. Een badlaken om haar achterkant vond ze niet fijn, we ondersteunden haar daarom met onze handen. We masseerden haar achterkant en merkten dat ze ook ging urineren nadat we haar blaas geklopt hadden en haar in de plashouding hielden. Dit is belangrijk i.v.m. het voorkomen van urineweginfecties. Dit regime hebben we wekenlang volgehouden, ook op onze werkdagen dankzij onze oppas Diny.

Langzaam maar zeker merkten we dat er iets meer kracht ontstond in de achterpoten. Ze kon er enkele seconden op staan. Ze kreeg nog steeds een hoge dosis Prednison. Ze was inmiddels continent van urine en ontlasting geworden en in de weken die volgden kreeg ze meer en meer kracht. Ze moest nog wel ondersteund worden. Eind februari kon ze voor het eerst even los staan.

In de maanden die volgden werd ze steeds krachtiger in haar achterpoten en werd de Prednison voorzichtig afgebouwd. Ze wendde zich een apart looppatroon aan; ze hupte met twee achterpoten tegelijk waardoor haar rug extra werd belast. Ze redde zich echter goed. Op aanraden van onze dierenarts zijn we, in de zomer van 2010, naar orthomanueel dierenarts drs. Aharon gegaan om te kijken of we het looppatroon en houding nog konden verbeteren.

Ze constateerde dat Jessy een infarct in het ruggenmerg heeft gehad. Ze corrigeerde middels orthomanipulatie wervels in haar rug en we kregen adviezen om het looppatroon/houding te verbeteren. Jessy moest o.a. met een tuigje om de buik aan de riem worden uitgelaten. Hier moest ze erg aan wennen want ze was niet gewend om aan de riem te lopen. We lieten de honden om beurten uit omdat ze anders ook achter de bal aan wilde.

Het continu corrigeren van het huppen gaf een duidelijke verbetering van haar looppatroon; ze ging weer met vier poten lopen! In het begin was dit erg vermoeiend voor haar. We bezochten de dierenartspraktijk van drs. Aharon in Noorden regelmatig, waarbij de wervels in de rug gecorrigeerd werden en we adviezen kregen m.b.t. lopen en voeding.

Het is nu januari 2011, we zijn 1 jaar verder en hebben een kwaliteitsslag gemaakt. Jessy rent door de boomgaard en doet absoluut niet onder voor Layca. Samen rennen en spelen ze dag in dag uit met balletjes en stokken. Haar achterpoten en rug blijven kwetsbaar omdat ze rare draaiingen/bewegingen niet goed kan opvangen met haar achterkant. Aan de riem kan ze enkele kilometers, netjes met 4 poten, lopen. We zijn enorm trots op haar!

We blijven op controle bij drs. Aharon om haar conditie, rug en looppatroon goed te bewaken. Al het geduld, oppas en baasjes maar vooral de wilskracht van Jessy is beloond en we hopen dat Jessy samen met Layca nog vele leuke en actieve jaren zal hebben.