Onlangs was ik nog eens met Noeska, onze Airedale Terriër, voor controle bij mevrouw Aharon. Ik realiseerde me toen dat ik nog steeds iets had willen schrijven over Noes en haar behandeling.
Ongeveer 2 jaar geleden hadden we met Noeska, onze toen 6-jarige, vrolijke, levendige, lieve en sterke Airedale Terriër, een ernstig probleem. Begin april viel zij bijna van de trap. We konden haar nog net opvangen. Een dag later viel ze echt van de trap. Ze mankeerde gelukkig niets. We dachten aan een dom ongelukje. Ze was gewend vele malen per dag, zonder enig probleem, de trap op en af te lopen. Een paar dagen later viel op dat ze af en toe wat onzeker ging lopen en moeite had met het in en uit de auto springen. Dit doet ze veel, want ook autorijden is haar lust en haar leven (zoals veel andere dingen), bij voorkeur zit ze achter het stuur.
In de weken daarna werd de situatie steeds ernstiger. Er ontstond een duidelijke verlamming. Het lopen werd steeds moeilijker. Zij ging meer en meer vallen. Vooral omdraaien lukte niet meer. Bij snelle bewegingen ging ze onderuit. Op de achterpoten staan (pikken van het aanrecht) kon ze niet meer. Zij lag het liefst plat op de buik met de kop plat op de grond. NSAID's (pijnstillers), corticosteroïden, antibiotica, alles werd uit de kast gehaald, zonder enig resultaat. Een zieke indruk maakte ze niet.
Ze bleef de vrolijke Noes, die graag wilde lopen, maar het nauwelijks kon. Bij iets leuks, sprong ze overeind, maar viel dan vaak weer. Akelig om te zien en niets te kunnen doen. Er leek iets ernstigs te zijn met het ruggenmerg of de hersenen. Aanvankelijk leek vooral de achterhand aangedaan, later gingen ook de voorpoten meedoen. Ook was de coördinatie niet in orde. Goede raad was duur. Er was een MRI afgesproken in Utrecht, maar dat duurde nog even.
De fokker adviseerde ons om contact op te nemen met mevrouw Aharon, dierenarts voor Orthomanuele Diergeneeskunde. We belden en konden de volgende dag al langs komen. Het was inmiddels 8 mei, 5 weken na het begin van de problemen.
Na het horen van ons verhaal en een gedegen neurologisch onderzoek, was ook nu de conclusie: tetraparese (slapte/verlamming van het lijf, voor- en achterpoten). Niet zeker of dit vanuit de hersenen of het ruggenmerg kwam. Wel zei dokter Aharon dat het ernstig was en het niet zeker was of zij Noes kon helpen. Maar zij ging haar best doen. Noeska kreeg medicijnen en er werden een aantal nek- en rugwervels recht gezet. Ze kreeg een tuig(je) en mocht nooit meer aan een halsband lopen. De komende twee weken moest ze absolute rust hebben. Bij voorkeur liggen, niet springen en alleen even naar buiten om te plassen en te poepen. Niet makkelijk voor een weliswaar verlamde, maar nog steeds zeer levendige hond met veel onrust in haar lijf.
Na thuiskomst was Noeska heel erg moe. Ze viel bij het uit de auto stappen/tillen. Ze bleef de hele dag rustig liggen. De volgende dagen was er weinig verandering. Ze was heel rustig, de verlamming was onveranderd. Na een dag of 4 trad er duidelijk een verbetering op. Ze was vrolijker, kwam overeind en stond steviger op haar poten. Deze verbetering zette door. Elke dag werd ze iets sterker, ging beter staan en lopen. Bij het draaien viel ze niet meer om. Na 10 à 12 dagen was er van de parese (zwakte) niet veel meer te merken bij het rustig aan doen.
Op 22 mei gingen we voor controle naar dokter Aharon. Het was duidelijk dat ze nauwelijks geloofde wat ze zag. Net als wij was ook zij heel blij en tevreden over het bereikte resultaat. Bij onderzoek bleek alles verbeterd. Er werden nog een paar wervels rechtgezet, waarna we weer opgewekt vertrokken. Ook nu was Noes weer een paar dagen wat sloom, snel moe en sliep ze veel. Daarna waren ook deze probleempjes weer over en hadden we weer onze oude, levendige en (bijna) even sterke Noes terug.
Een enkele keer gaan we nog eens voor controle terug (zoals onlangs). Alles is altijd goed. Wat er precies met Noeska aan de hand geweest is, is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk heeft ze een nekhernia gehad. De scan hebben we natuurlijk niet laten maken. Dit had geen consequenties meer. Noeska was meer dan optimaal behandeld. Wij zijn en blijven mevrouw Aharon zeer dankbaar voor haar correcte en superbehandeling en eerlijke houding (geen gouden bergen beloven als dat niet kan). Dank.
