Boris is een geweldige hond, zowel letterlijk als figuurlijk. Hij is groot, mooi in verhouding, wit, imposant en met een geweldige kop. Echt een Tatra-reu!

Halverwege 2010 begon hij slomer te worden, maar dat vonden we redelijk normaal voor zijn leeftijd gezien de ervaringen met onze vorige Tatra-reu. Hij sliep veel, had niet meer zoveel zin om voor de derde keer op stap te gaan op één dag maar vond twee keer mooi genoeg. Bovendien was zijn achterhand behoorlijk aan het aftakelen.

In de nazomer sprong onze Tatra-teef Tarah in de tuin op zijn rug – ze wilde even gezellig spelen – toen hij net ging liggen. Het gevolg was dat hij barstte van de rugpijn en alleen nog maar wilde liggen. Met een pijnstiller ging het snel beter en hij werd weer de oude, alleen hield hij zijn kop voortdurend scheef. Hij werd ook steeds slomer.

Onze Tarah, die nog altijd een ongeleid projectiel is ondanks haar 8 jaar, begon steeds moeilijker op te staan. Eigenlijk wilde ze dat ook vermijden, als ze maar zou weten hoe, want lopen, uitgaan en autorijden zijn toch wel heel erg leuk.

Bij de dierenarts werd geconstateerd dat ze een verschoven rugwervel had in haar onderrug. Advies: spieren versterken en veel lopen. Maar dat schoot uiteindelijk niet op, hoe heerlijk wij beiden die wandeltochten ook vonden. Zo zijn wij bij orthomanueel dierenarts mevrouw Aharon terechtgekomen. Tarah’s rug werd behandeld, wat ze lekker liet gebeuren, waarna ze na een paar dagen veel beter op de poten kwam.

Bij de controle bleek ze nog een nabehandeling nodig te hebben en ze heeft een slecht kniegewricht in haar linker achterpoot. Pijnstillers en glucosamine hielpen gelukkig. Ze kan er goed op lopen en dat doet ze ook. Ze liep in het park om het hardst met een jonge Golden Retriever reu.

Ik was zo blij met de orthomanuele behandeling van Tarah, dat ik ook Boris naar mevrouw Aharon heb gebracht. "Oh", zei ze, "hij heeft veel pijn! In zijn rug en in zijn nek". Daar deed ze meteen iets aan. "Maar je moet hem eens even door je dierenarts laten controleren op zijn algemene lichaamsfuncties en schildklier". Dat hebben we gedaan, met als resultaat dat hij voor zijn leeftijd gezond bleek, alleen liet zijn schildklier het afweten. Vandaar dat vreselijk vermoeide gedrag.

Nu krijgt hij schildklierhormoon toegediend en hij komt weer helemaal tot leven. De zwakte in zijn achterhand zal nooit meer overgaan maar hij geniet weer van het leven. Hij vindt uitgaan weer heel erg leuk en doet dat met plezier. Hij wordt zelfs weer stout en eigenwijs, wat zo hoort voor deze zeer onafhankelijke honden. Wij hebben onze oude hond weer terug!! Wij zijn mevrouw Aharon dankbaar voor haar behandeling en adviezen.

Bij de nacontrole waren wij allemaal, Dorit Aharon als eerste, zeer verheugd te constateren dat het met beide honden goed gaat en ze geen last meer van hun rug hebben.