Snoopy is een ruwhaar dwergteckel teefje van 4 jaar. Op 14 december 2005 springt een grotere hond speels op haar rug. Snoopy piepte wel alsof ze geslacht werd maar liep hierna weer dartel verder op haar rondje. Na 3 dagen leek het alsof zij ziek was, ze ging niet meer liggen en kroop weg. Ze had een harde buik, waardoor wij dachten dat ze iets verkeerd had gegeten en misschien een verstopping had...Omdat we dat weekend weg zouden gaan en iemand anders op onze hondjes zou passen, zijn we meteen naar de dierenarts in ons dorp gegaan. Die gaf Snoopy een spuit en Catalax (werkt laxerend). Hij beweerde dat wat voor katten helpt ook goed was voor kleine hondjes, maar de dag erna, geen ontlasting en geen plasjes.

Op donderdagmiddag zijn we naar onze eigen dierenarts gegaan. Die maakte een echo van Snoopy en constateerde dat alles in orde was. Hartje, nieren, baarmoeder en lever waren prima in orde; alleen was er iets met haar rug?? Hij gaf Snoopy een spuit en pilletjes voor de dagen erna. We kwamen terug van het weekend en Snoopy was nog steeds ziek, dus zijn we weer terug naar de dierenarts geweest. Deze dierenartsenpraktijk is een maatschap en de bewuste dierenarts was die dag niet aanwezig dus kwam er een andere. Deze gaf Snoopy een "rigoureuze spuit" en verder weer andere pillen.

Intussen kreeg ik telefoon van mijn vriendin die in een andere plaats woonde en zij vertelde dat er bij haar in het dorp een dierenarts woonde die destijds hun teckeltje ooit behandeld had met een spuitenkuur en die was er goed bovenop gekomen. Dus werd er met deze dierenarts een afspraak gemaakt. Hij maakte een röntgenfoto van Snoopy waarop duidelijk te zien was dat er drie ruggenwerveltjes beschadigd waren. Snoopy kreeg een spuit en moest 's anderendaags terugkomen maar helaas was er helemaal geen verbetering. Integendeel, haar toestand verslechterde verder.

Al deze dierenartsen adviseerden om Snoopy zoveel mogelijk in beweging te houden, maar ze ging alleen maar achteruit. In het begin liep ze nog, maar op een gegeven moment ging ze zitten en kwam niet meer overeind. Ze liep alleen op haar voorpootjes en sleepte haar achterpootjes verlamd achter zich aan. Op internet vonden we bij de teckelclub het telefoonnummer van mevrouw Velleman en via haar kwamen we in contact met mevrouw Aharon. Intussen waren we twee weken verder.

Mevrouw Aharon bekeek Snoopy en constateerde dat ze er ernstig aan toe was, maar ze zag nog een lichtpuntje voor behandeling. Mevrouw Aharon heeft Snoopy's wervels behandeld. Ze moest in een bench en mocht twee weken absoluut NIET bewegen, wel moest ze 6 keer per dag buiten gezet worden en ze adviseerde oefeningen te doen om de pootjes te stimuleren. Na 2 weken ging ze voor het eerst zelfstandig staan en langzaam maar zeker zagen we vorderingen.

Omdat er geen goed passend tuigje voorhanden was, heb ik er zelf een gemaakt zodat Snoopy op een comfortabeler manier uitgelaten kon worden. Daarbij komt het feit dat onze teckel nogal secuur is waar hij zijn uitwerpselen deponeert, dat moest dus een straat verder want de eigen tuin kwam niet in aanmerking, daar deed ze gewoon niets in. De inspanningen hadden gelukkig resultaat, na 4-5 weken kon ze weer voorzichtig lopen en wij natuurlijk blij, want nu werd ze weer snel de oude.

Half maart werd Snoopy loops en erg ziek. Hierdoor ontging ons aanvankelijk dat ze weer een hernia had en we begrijpen nog steeds niet hoe ze daar nu aan kwam. Gelukkig kenden we nu mevrouw Aharon, dus hebben we haar geconsulteerd en we konden meteen komen. Snoopy werd gelijk behandeld, maar nu duurde het 4 weken voordat ze weer kon staan. Deze 4 weken duren dan wel erg lang. Als we er wel eens moedeloos van werden, pepte mevrouw Aharon ons op met de woorden: Ik geef niet op, dat moeten jullie ook niet doen. Bovendien had ze al eens eerder gezegd: "Geen achteruitgang is ook vooruitgang" en dat hebben we goed in onze oren geknoopt. Dus weer 6 keer per dag dragen, oefeningen doen, enz. Alleen duurde het deze keer veel langer voor Snoopy weer ging lopen.

Het is nu 15 juli 2006 en Snoopy is weer dartel en speels. Zij huppelt en rent zelfs soms hard en zet zich met twee pootjes tegelijk af. Ze springt over boomtakken, ze is weer tierig en heeft gelukkig geen pijn meer. Soms rollebolt ze op haar rug over de grond. We zijn mevrouw Aharon erg dankbaar, want door haar steun en motivatie hebben we doorgezet en is Snoopy weer nagenoeg de oude, compleet met haar streken.

Familie In 't Veld