December 2007

Op 28 december 2007 zijn wij bij Dorit Aharon voor controle geweest. Alles was goed. Loekie loopt ook heel soepel. Het enige waar wij nog voor moeten uitkijken is zijn schoudergewricht. Verder was Dorit Aharon super tevreden.

Hij is olijk, actief en jaagt als vanouds. Er valt hier op de boerderij altijd wat te beleven met de teckel. We moeten tegenwoordig het hek van de boerderij dicht laten, omdat meneer anders de weg op rent als hij een paard ziet. Hij is zo vlug dat ik hem niet meer bij kan houden.

We zijn Dorit Aharon nog steeds erg dankbaar dat zij Loekie zover heeft gekregen. Het is alsof wij weer een jonge hond hebben.

Loekie overdag aan het graven voor de verandering

Loekie ’s avonds op jacht naar mollen

Loekie achter een muis aan

De buit...jammer een spitsmuis

Ons standpunt: Loekie zijn gang laten gaan, staat nog steeds overeind. Hij moet een leuk teckelleven hebben en dat heeft hij ook! We hebben gemerkt dat Loekie zijn eigen grenzen kent. Dan stopt hij vanzelf en houdt zich rustig totdat hij weer verder kan. Maar zijn uithoudingsvermogen is wel groot; dat hadden wij een paar jaar geleden niet durven dromen toen een nek- en schouderhernia bij Loekie werden geconstateerd.

Lieve Dorit Aharon: nogmaals hartelijk dank dat je onze “lieve monster” zover hebt gebracht. We hopen dat je nog heel lang onze huisdieren blijft helpen zoals jij dat doet.

Groeten uit Wapserseen (Drenthe)

Silvia Hellingman