Vandaag, 15 oktober 2006, is Loulou jarig. Ze is 17 geworden. Op 11 jarige leeftijd werd ze door de vorige eigenaars naar de dierenarts gebracht om in te laten slapen...ze was immers al 11, had een beetje diarree...ze vonden het wel genoeg zo, ze hadden er geen zin meer in. Onbegrijpelijk maar waar. Natuurlijk laat een dierenarts zo'n dier niet inslapen. Ik werd gebeld en zei: "laat ze maar komen". Bijna al mijn honden zijn op oudere leeftijd bij mij gekomen, dus een Teckeltje van 11 kon er best bij.
Loulou was enorm dik, kwam weinig buiten en wist niet wat gras was. Bij de eerste wandeling weigerde ze ook, op z'n Teckels, het gras op te gaan. Al snel ontdekte ze dat het heerlijk was, rennen op het gras met de andere honden. Elke dag moest ik haar buikje insmeren omdat haar huid geïrriteerd was door het gras, dat had ze 11 jaar lang niet gevoeld. Ze voelde en voelt zich heerlijk hier tussen de andere dieren en de kilo's vlogen eraf.
Anderhalf jaar terug ging ze wat moeilijker lopen. Wegens zeer goede ervaringen met andere honden van mij is ook Loulou bij mevrouw Aharon terechtgekomen. Na het een en ander rechtgezet te hebben in haar rug, ging het weer perfect met haar. Af en toe gaan we nog voor controle terug, maar het blijft goed gaan.
Precies een jaar geleden kreeg Loulou problemen met haar ogen en is nu bijna blind, maar hoe ze daarmee omgaat is geweldig...ze geniet nog net zo hard, speelt nog met de andere honden en maakt nog graag lekkere wandelingen. Kortom: ze vindt het leven zeer de moeite waard...ik hoop dat het nog heel lang zo blijft.
