Maart 2010

Mijn goede vriend Bix is een stramme oude baas geworden. Al heel snel nadat ik hem kreeg, met acht weken, vond ik dat hij niet goed liep. Hij leek wandelen ook niet zo leuk te vinden. Een van zijn nestzusjes had, voordat ze vier maanden oud was, al beide heupen geluxeerd. Toen ik Bix liet röntgenen (hij was toen ook pas vier maanden), bleek dat zijn heupen ook niet zo best waren.

Ondanks dat hij zijn hele leven pijn moet hebben gehad, heeft hij zich overal manhaftig doorheen geslagen. Hij is nog steeds 24-7 te porren voor een spelletje met een bal. Geen zee gaat hem te hoog: bij windkracht 7 ondersteboven gegooid worden door een grote golf, dat is pas geinig! Een ander favoriet tijdverdrijf is het beroven van studenten. Die ontfutselt hij bij de uitgang van de supermarkt gevulde koeken en rondo's.

Bix is een harde hond die zichzelf niet spaart en regelmatig ongelukken had: vechtpartijen met grote honden waarbij hij niet alleen werd gebeten maar ook een keer als een lappenpop werd uitgeschud; nooit een sloot overzwemmen maar altijd proberen er overheen te springen en dan ongelukkig terecht komen; een gezonken tennisbal net zo lang in koud water blijven zoeken tot hij bijna verdronk; niet de tijd nemen om rustig uit de auto te springen en dan kniebanden beschadigen en toen hij vijf was, liep hij in volle ren frontaal tegen een glazen bushokje op dat hij blijkbaar niet had gezien.

Dat was het begin van grote gezondheidsproblemen. Hij kon niet meer goed lopen maar ik hoopte hem rustig te kunnen revalideren; na een paar maanden moest ik erkennen dat hij alleen maar achteruit ging. Op advies van mijn dierenarts, Annemiek van Riel, maakte ik een afspraak met Dorit Aharon.

Wat die allemaal voor ellende aantrof! Nekgewricht, bekken en een paar wervels stonden scheef en Bix had zowel pijnlijke heupen als schoudergewrichten. Toch knapte hij van de eerste behandeling al enorm op. Sindsdien ga ik eens in de zoveel maanden langs voor een "servicebeurt". Wel wordt de periode tussen de behandelingen steeds korter omdat met name zijn rug slechter wordt. Ook gaat de slijtage aan zijn gewrichten gestaag verder.

Inmiddels is zijn linker heupkop weggehaald om de pijn aan het ontstoken gewricht te verminderen. Bix is nu bijna tien en vooral de laatste winter is hij erg oud geworden. Hij wordt traag en een beetje doof en ik moet oppassen dat hij me in het donker niet kwijtraakt. Hij heeft ook geen zin meer om tegenover de andere hond in huis, die nu vier is, op zijn strepen te gaan staan.

Het klinkt allemaal heel zielig maar nu ik dit schrijf, ligt hij tevreden snurkend in zijn mand en al met al vind ik dat hij nog een goed leven heeft. Iedere ochtend gaan we samen in de stad koffie drinken, we gaan regelmatig kijken of ergens konijntjes thuis zijn en als het goed weer is, neem ik hem voor een kort zwempartijtje mee naar het strand. Ik ben heel blij dat hij door de goede zorgen van Dorit Aharon nog een tijdje in de verlenging heeft kunnen spelen!

Bericht op zondag 10 april 2011

Na lang overleg heb ik vrijdagmiddag besloten om Bix in te laten slapen. Hij kreeg maag-darmproblemen en bloedingen van de pijnstillers en plaste opeens ook bloed. Ik wil u heel hartelijk danken voor uw jarenlange goede zorgen. Hij heeft een hele goede oude dag gehad. De foto is gemaakt in september van het vorige jaar, toen we tot zijn geweldige plezier in de storm naar het strand gingen.

Dit verhaal is een mooi monumentje voor een bikkel van een hond. Hij mocht in zijn jonge jaren een keer mee op drijfjacht en toen zei de jachtopziener aan het einde van de dag: "C'est un bon chien!" En dat was 'ie.